آموزش مداحی و اشعار مذهبی

امشب رسد از سامره بوی گل نرگس
گل ها همه چشم اند به سوی نرگس
بگرفته همه خوی به خوی گل نرگس
نرگس زده لبخند به روی گل نرگس
گم گشته در انوار الهی کره ی خاک
صوت صلوات است که سر برده به افلاک

تا دوست زند خنده و تا خصم شود کور
گردیده زمین بر سر گردون طبق نور
هم سامره سینا شده هم بیت ولا طور
ریزد عوض گل به زمین بال و پر حور
خورشید رخ مهدی سر زد شب نیمه
بر چهره گل انداخته لبخند حکیمه

روید گل توحید زکوه و چمن امشب
یوسف شده از مصر، مقیم وطن امشب
یعقوب شنیده است بوی پیرهن امشب
مهدی زده لبهند به روی حسن امشب
خیزید و به بینید گلستان حسن را
در دست حسن لاله ی بستان حسن را

خیزید که از پاره ی دل گل بفشانید
وز کوثر نور آتش دل را بنشانید
بر منتظران این خبر خوش برسانید
کامشب شب قدر است همه قدر بدانید
با نور نوشتند به پیشانی خورشید
ماهی که جهان منتظرش بود درخشید

این صورت توحید و یا آیت نور است
این قامت طوباست و یا نخله ی طور است
داود نبی را به لب آیات زبور است
یا بر لب مهدی سخن از روز ظهور است
گوش همه بر زمزمه ی یارب مهدیست
ای منتظران مژده که امشب شب مهدیست

ای منتظران یافته غم خاتمه امشب
تبریک که روشن شده چشم همه امشب
بشکفت به شوق و شعف و زمزمه امشب
گل از گل لبخند بنی فاطمه اشمب
مرغان بهشتی شده آواره ی مهدی
گردند به دور و برِ گهواره ی مهدی

مهدی است که احیاگر قانون حسین است
مهدی است که شمشیرش مدیون حسین است
او وارث پیراهن گلگون حسین است
والله قسم منتقم خون حسین است
بر پرچمش این نقش عیان با خط نور است
ای منتظران مژده که هنگام ظهور است

این یوسف زهراست که سوی وطن آید
این ماه دل آراست که در انجمن آید
این جان جهان است که اینک به تن آید
بر منتظران پاسخ یابن الحسن آید
خیزید حضور پسر فاطمه امشب
لبّیک بگویید به مهدی همه امشب

بوی نفس حجّت ثانی عشر آید
ای شب حرکت کن که به زودی سحر آید
ای صبح بیا تا شب هجران به سر آید
خورشید بنی فاطمه از کعبه بر آید
عیسی زفلک بازآ، ما صبر نداریم
تا پشت سر یار نمازی بگذاریم

ای احمد ثانی زحرا جلوه گری کن
ای وارث پیغمبر، پیغامبری کن
تنها پسر زهرا ما را پدری کن
این قافله گم شده را راهبری کن
در هجر شبان، اشگ فشان این رمه تا کی
دوران فراق پسر فاطمه تا کی

ای غصّه ی اسلام هم آغوش تو، مهدی
ای ناله ی خاموشان در گوش تو، مهدی
ای پرچم ثارالله بر دوش تو، مهدی
ای خون دل و اشگ بصر نوش تو، مهدی
ای موسی عمران چه شود تا به مصافی
چون سینه ی دریا دل فرعون شکافی

ای نام تو ذکر خوش شام و سحر ما
ای خاک رهت مادر ما و پدر ما
ای باغ تو را لاله زخون جگر ما
ما منتظر استیم و تویی منتظَر ما
بازآ که چراغ همه رخسار تو باشد
«میثم» صله ی شعرش دیدار تو باشد

غلامرضا سازگار

***************

  صاحب دل است، آنکه دلش پیش دلبر است
  یک دل در این دیار به صد دل برابر است

  ای دل به دلربایی مهدی (عج) بگو کجاست؟
 مهدی ز هر دلی به جهان دلرباتر است.

    محمدرضا بهرامی

واشده گل در چمن
واشده گل در چمن
آمده جانان من

سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن

پرده از رخ برگرفت
حجت معبود ما
آمده امشب جلوه گر
مقصد و مقصود ما
یوسف مصر وطن
مهدی موعود ما
مهدی موعود ما

سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن

آنکه از دور میکند
بوی گل را حس تویی
آنکه نام او بود
نقل هر مجلس تویی
ای گل خوش عطر و بو
نرگس نرجس تویی

سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن

آیه قرآن کند
زیر لب او زمزمه
با نگاهی می برد
این پسر دل از همه
آید از گهواره اش
بوی عطر فاطمه
بوی عطر فاطمه

سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن

خیمه ی قدر همه
خرمن گیسوی تو
میوزد بوی بهشت
یا که باشد بوی تو
کی شود یابن الحسن
من ببینم روی تو
من ببینم روی تو

سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن

ای که تیرغمزه ات
بادل ما اشنا
ای که تیرغمزه ات
بادل ما اشنا
پاسخ مارا بگو
چون دلم غرقه نماز
یابن الزهرا تربت
مادرت زهرا کجاست؟
مادرت زهرا کجاست؟

سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن
سیدی یابن الحسن

                        ای لسانت لسان پیغمبر
                        وی بیانت بیان پیغمبر
                        ای زمانت شبیه رستاخیز
                        در دهانت زبان پیغمبر
                        ای فدای صدای تکبیرت
                        وی به گوشت اذان پیغمبر
                        هست از پای تا سرت ای سرو
                         با تو سرو روان پیغمبر
                        ناز را، خال آل هاشم را
                         داری ارث از نشان پیغمبر
                        گیسویت ریخته به شانه ی توست
                        زلفی از گیسوان پیغمبر
                        ای خدا گونه، گونه گندمگون
                        گونه گونه نشان پیغمبر
                        ای خوشا لب به خطبه بگشایی
                        سوره ی ترجمان پیغمبر
                        نفس تو، نفس حیدر کرار
                        جان تو هست جان پیغمبر
                        رزم تو رزم بی امان علی است
                        ای توانت توان پیغمبر
                        دولت توست دولت زهرا
                        ای امید نهان پیغمبر
                        ای امام محمّدی سیما
                        ای نهان و عیان پیغمبر
                        ای میان سپاه خود پنهان
                        یوسف خاندان پیغمبر
                        قرن ها عمر بی خزان داری
                        ای همیشه جوان پیغمبر

                        ابر تیره ز آفتاب بگیر
                        زلف پیچیده را نقاب بگیر

                        همه حلّال مشکلاتی تو
                        به خدا کشتی نجاتی تو
                        قرّة العین آل زهرایی
                        چشم را چشمۀ حیاتی تو
                        شب میلاد تو شب رحمت
                        پس حسین دگر به ذاتی تو
                        عیدی تو برات آزادی است
                        خلق را برگه ی براتی تو
                        ای بنازم شهادتین تو را
                        هم حیاتیّ و هم مماتی تو
                        این تو هستی هُداة مهدیین
                        بحر مستضعفین حُماتی تو
                        روی کتفت نوشته جاء الحق
                        زهق الباطلی، نشاطی تو
                        هر امامی به یک صفت معروف
                        صاحب اعظم صفاتی تو
                        نه امام زمینیان تنها
                        که ولیّ همه کُراتی تو
                        زمزم از روی تو کند فَوران
                        جاری نیل تا فراتی تو
                        مدعی را چه رؤیت رویت؟
                        منکر این مکاشفاتی تو
                        مهدویت که نیست بازیچه!
                        کِی طرفدار سیئاتی تو
                        انحرافات، انتظار تو نیست
                        دشمن این مزخرفاتی تو
                        امر، امرِ تو، حکم، حکمِ شماست
                        به خدا قاضی القضاتی تو

                        همه ی خلق پای بست شما
                        دست رهبر میان دست شما

                        هر کجا آشیانه ای داری
                        تا دل ما کرانه ای داری
                        تو برای هدایت هر کس
                        در مسیرش بهانه ای داری
                        ای خوش آن دم که با انالمهدی
                        بر لب خود ترانه ای داری
                        ای قدوم تو بر فراز فلک
                        سایه ی جاودانه ای داری
                        گرچه خیمه نشین صحرایی
                        هر طرف آستانه ای داری
                        با وجودی که ما مسلمانیم
                        تو به یک خیمه خانه ای داری
                        در دل هر محبّ منتظرت
                         جمکران یگانه ای داری
                        گاه با بهترین رفیقانت
                        محفل دوستانه ای داری
                        با محبان خاص خود گاهی
                        صحبت مشفقانه ای داری
                        با علمدار انقلابت گاه
                        گعده ی عاشقانه ای داری
                        چه کسی گفته غایبی آقا!
                        سایه در هر میانه ای داری
                        نیمه شب ها که تا طلوع سحر
                        کربلایی، نشانه ای داری
                        به دعا گوییا که مشغولی
                        چه غم مخفیانه ای داری
                        نکند یاد زخم بازویی
                        یا غم درد شانه ای داری
                        نکند در دل رقیّه ای ات
                        روضۀ ناز دانه ای داری
                        ای که با هر بهانه می گریی
                        چه دل پر بهانه ای داری
                        کِی اشاره کنی بر آن دو نفر
                        بَه چه عصر و زمانه ای داری

                        ای علمدار سرمدی برگرد
                         ای نگار محمّدی برگرد 
                       
                        محمود ژولیده

                  دل شود امشب شکوفا در زمین
                  می زند لبخند شادی بر زمین

                  آسمان ِ دل تبسم می کند
                  روی ماهت را تجسم می کند

                  ای مسیح آل پیغمبر سلام
                  انتهای سوره ی کوثر سلام

                  ای کتاب راز های مرتضی
                  یادگار حضرت خیرالنسا

                  ای صفات تو صفات انبیا
                  حاصل جمع ِ تمام اولیا

                  ای قدم هایت صراط المستقیم
                  حافظ آیات قرآن کریم

                  ای امام صالحان در روی خاک
                  اکفیانی اکفیان روحی فداک

                  السلام ای آفتاب پشت ابر
                  السلام ای  اوج قله ، کوه صبر

                  السلام ای آخر هر دلخوشی
                  عاقب از غم تو ما را می کُشی

                  السلام ای فخر آدم در زمین
                  یادگار حضرت روح الامین

                  تو تمام چارده نور مبین
                  جلوه ی زیبای ربُ العالمین

                  تو حدیث ناب عترت در زمین
                  زاده حیدر امیر المومنین

                  تو همان نوری که از روز ازل
                  کرد خالق روی ماهت بی بدل

                  تو سرشت ناب از نسل علی
                  نور رب در جلوه ی تو منجلی

                  عمر تو تاریخ ساز عالم است
                  مبداء آن از رسول خاتم است

                  ترسم آخر من نبینم روی تو
                  صورت زهرائی و دلجوی تو

                  تو کجائی شیعه می خواند تو را
                  پس نمی گوئی جوابش را چرا

                  کی می آیی دل تمنایت کند
                  تا که روزی بوسه بر پایت کند

                  کی می آیی عقده از دل وا کنم
                  روضه خوانی پیش تو آقا کنم

                  کی می آیی کربلا را تاب نیست
                  در میان خیمه دیگر آب نیست

                  وای بر طفل رباب و اضطراب
                  خیمه خیمه جستوی جرعه آب

                  آب نَبوَد تا که سیرابش کند
                  جرعه ای نوشاند و خوابش کند

                  کربلا و یک بیابان اشک و آه
                  شیرخواره در میان قتلگاه

                  نام تو آمد در آنجا بر زبان
                  کی می آیی حضرت صاحب زمان

                  ای خوش آن روزی فرج برپا شود
                  با دو دست فاطمه امضا شود

                 کمال مومنی

      پا شدم آبله پیدا کردم
      از خودم فاصله پیدا کردم
      
      سعی کردم به تو مشغول شوم
      حیف شد مشغله پیدا کردم
      
      من، سر اینکه به تو دل دادم
      با همه مسأله پیدا کردم
      
      در نمازم خم ابروی تو را
      در قنوتم، گله پیدا کردم
      
      انتظار این همه انصاف نیست
      مردم فیصله پیدا کردم
      
      از خودم دور شدم کاری کن
      گم شدم، گور شدم کاری کن
      
      آفتاب شب یلدای همه
      گریه ی پشت تمنای همه
      
      هیچ کس فکر تنهایی تو نیست
      گریه کن جای خودت، جای همه
      
      بی تو دارند همه می میرند
      زود برگرد مسیحای همه
      
      همه شهر به چاه افتادند
      مددی یوسف زهرای همه
      
      بنشین تا بنشانی همه را
      دربیار از نگرانی همه را
      
      کاش می شد ز سفر برگردی
      با همان چند نفر برگردی
      
      چله ی اشک گرفتیم برات
      به امیدی که سحر برگردی
      
      مادرم گفت همین جا بشین
      بنشینم دم در برگردی
      
      سیزده قرن نشستند نشد
      بنشینم چقدر برگردی
      
      نور چشمان همه می رفتی
      قول دادی به نظر برگردی
      
      خشکسالیم کویریم بیا
      قبل از آنی که بمیریم بیا
      
      صابر خراسانی

*********************

      ما را در این شبها تمنا می نویسند
      مجذوب وصف و وصل لیلا می نویسند
      
      من قطره ای ناچیزم اما مطمئنم
      آخر مرا هم پای دریا می نویسند
      
      اصلا چه بهتر که مرا هم چند سالی
      کلب نگهبان همین جا می نویسند
      
      ایل و تبارم را که نوکر می نویسند
      ایل و تبارت را که آقا می نویسند
      
      امشب برای ما کمی باران بخواهید
      هر آنچه می گویی همان را می نویسند
      
      این طاق نصرت ها که بالا رفته ما را
      پروازهای رو به بالا می نویسند
      
      جمعی شما را رب ماها می نویسند
      جمعی شما را جای بابا می نویسند
      
      چشم من و دست کریمت مهربانا
      امشب صدایت می زنم من یا ابانا
      
      موجم که دارم میل طوفانی شدن را
      حین شعف پاره گریبانی شدن را
      
      با سائلت بودن دگر از یاد بردم
      من آرزوهای سلیمانی شدن را
      
      مثل تمام کوچه ها این قلب ما هم
      دارد تمنای چراغانی شدن را
      
      اصلا مرا هم پای این ریسه ببندید
      دارم سرِ آیینه بندانی شدن را
      
      آقا به جان خاک پایت قصد کردم
      از نو بنا سازم مسلمانی شدن را
      
      از نیمه ی شعبان و مهمانت گرفتیم
      اذن دخول ماه مهمانی شدن را
      
      حتی به شوق لیله القدرش ندادیم
      این حال خوبِ نیمه شعبانی شدن را
      
      تو لیله القدری و خورشید زمینی
      تو آخرین تیر امیرالمومنینی
      
      وقتی تو اینجایی بیا معنا ندارد
      آقا کجا هستی کجا معنا ندارد
      
      بیماری ما غفلت از یاد نگار است
      دور از طبیبان هم دوا معنا ندارد
      
      من که گناهم را کمی هم کم نکردم ...
      در معصیت این حرفها معنا ندارد
      
      تو وعده صدق خدا هستی و اینقدر
      آقا بیا ... آقا نیا ... معنا ندارد
      
      ای مهربانتر از پدر مادر چه گویم
      بی تو رسیدن به خدا معنا ندارد
      
      باید که نوکر سوی اربابش بیاید
      از ما به تو لفظ بیا معنا ندارد
      
      وقتی تو از دست دلم راضی نباشی
      یا ربنا یا ربنا معنا ندارد
      
      نگذار بین غفلت کبری بمانیم
      باید میان غیبت کبری بمانیم
      
      باید فراق و سوختن باشد همیشه
      در به دری از مرد و زن باشد همیشه
      
      پیغمبرانه دلبری کن مثل اینکه
      باید اویسی در قرن باشد همیشه ...
      
      آواره ی صحرا نماییدم چه باک است
      مجنون اگر دور از وطن باشد همیشه
      
      ای کاش نامم عبد تو باشد همیشه
      ای کاش نامت رب من باشد همیشه
      
      بی یوسفش تا کی دمادم چشم یعقوب
      دلخوش به بوی پیرهن باشد همیشه
      
      من خواستم ذکر نمازم تادم مرگ ...
      یا بن الحسن یا بن الحسن باشد همیشه
      
      اصلا میان ما دو تا باید همیشه
      حرف حسینِ بی کفن باشد همیشه
      
      امشب سخن از جمکران جایی ندارد
      جز کربلا این دل تمنایی ندارد
      
      جواد پرچمی

*********************

      این هفته زهر کجا مسیرم افتاد
      دیدم که چراغ و ریسه بستیم همه
      
      با گریه سلامی به تو داده گفتم:
      در راه عبور تو نشستیم همه
      
      شرمنده نکردیم برایت کاری
      یک عمر فقط دعا به دستیم همه
      
      حالا خوشمان یا بدمان می آید
      در پای عمل نفس پرستیم همه
      
      سرمایه عمر ما همین باشد و بس
      ما گریه کن حسین هستیم همه
      
      با روضه کوچه به خدا پیر شدیم
      چون حرمت مادرت شکستیم همه
      
      قاسم نعمتی

*********************

      تا دست کردگار تو را بی نشان نوشت
      گفتم مگر که می شود از آسمان نوشت؟
      حالا دگر که می شود و می توان نوشت
      باید تو را همیشه امام زمان نوشت
      
      هم کنیه ی عموی رشیدت به ابجدی
      گویی که غرق نام و نشان محمدی
      
      هر روز و شب سلام تو زهرای اطهر است
      بعد از سلام کلام تو زهرای اطهر است
      آماده ی قیام تو زهرای اطهر است
      پر واضح است امام تو زهرای اطهر است
      
      او منتظر نشسته که از تو خبر رسد
      آن غایبی که هست دمی در نظر رسد
      
      در صبح جمعه ای که نوشتند می رسی
      با آن لب شکر شکن قند می رسی
      کنج حیاطِ بیت خداوند می رسی
      می بینمت که با گل لبخند می رسی
      
      دستی به زلف یاری و دستی به ذوالفقار
      چون خیبر و علی و دم تیغ آبدار
      
      امشب برای ما ز امام حسن بگو
      کمتر شنیده ایم تو نام حسن بگو
      از قدرت نفوذ کلام حسن بگو
      از فتح کربلای قیام حسن بگو
      
      آماده ایم با تو که جشنی به پا کنیم
      صحنی برای حضرت قاسم بنا کنیم
      
      اشکی به رنگ سرخ ز چشمش چکیده است
      گنبد به غیر سرخ به چشمش ندیده است
      گوش فلک صدای کسی را شنیده است
      وقت عوض نمودن پرچم رسیده است
      
      آقا بیا به خاطر باران ظهور کن
      از کربلای تشنه ی دل ها عبور کن
      
      مست زلال باده ی میقات او شدم
      سرخوش به گوشه چشم و علامات او شدم
      وارد به خیمه گاه ملاقات او شدم
      زانو زدم و گرم مناجات او شدم
      
      دیدم صحیفه را که به اشکش روان بود
      باران خاطرات علی بر زبان بود
      
      سر منشاء تمام علوم خدا تویی
       اول تویی و آخر این کبریا تویی
      اوصاف ناشمرده و بی انتها تویی
      منظور حق ز آیه ی قالو بلی تویی
      
      از نسل باقری و خدا داده عزتت
      علم و وقار و عصمت و ایثار و شوکتت
      
      سنگم که زیر بار بلا کم تحمل است
      عمرم شبیه بوسه ای از صورت گل است
      فرشم به زیر پای شما از گلایل است
      ذکر و دعای حضرت صادق توسل است
      
      او انتظار روی شما را کشیده است
      شب را به یاد روی شما آرمیده است
      
      زندان اگر بلاست بلا را خریده ام
      زیباتر از جمال تو دلبر ندیده ام
      هر شب تو را کنار رخ مه کشیده ام
      من مزه ی ندیدن رویت چشیده ام
      
      با شور و اشتیاق بیا و نظاره کن
      درد فراق و دوری ما را تو چاره کن
      
      تو عابدی و عبدی و معبود و معبدی
      یعنی شهید و شاهد و مشهود و مشهدی
      از زائران عالم آل محمدی
      ما بین کربلا و طوس تو در رفت و آمدی
      
      سائل شدن به خاطر منت کشیدن است
      آهو شدن بهانه ی اکرام دیدن است
      
      دارد گواه می دهد این دل زیادی ام
      هر چند عاشق تو و حیدر نژادی ام
      باب المرادی ام من و باب المرادی ام
      من زنده از بلاد شمایم جوادی ام
      
      یا ایها العزیز تصدق به جود خود
      ما را ببر به صحن دو چشم وجود خود
      
      نذر نگاه دلبرتان جامعه به دست
      راهی شدم به سمت حرم یک رواق و بست
      یک گوشه ای نشستم و ایوان دل شکست
      گفتم که السلام و دلم مست مست مست
      
      با هر فراز جامعه جانم به در رود
      نوکر به پای نوکری اش جان و سر دهد
      
      این جا مجال دلبری از دلبری کم است
      چون اشک گل به صبح همه چشم ها نم است
      این خانواده هر دمشان عیسوی دم است
      خشمش هزار زلزله دارد یکی بم است
      
      در کنج صحن سامره سردابی ام کنید
      نوکر مرا صدا زده اربابی ام کنید
      
      یا ایها العزیز بیا وقت دیدن است
      دیگر زمان زمانه ی منت کشیدن است
      دیگر زمان حرکت و سویت دویدن است
      وقت سرودن از تو و جامه دریدن است
      
      ای آخرین بهار چرا دیر کرده ای؟
      معنای انتظار چرا دیر کرده ای؟
      
      محمدرضا ناصری

      فرشته سوی زمین با شتاب آمده است
      که باز هم قلمم را خطاب آمده است
      
      خطاب آمده در چشم چشمه ی شعبان
      دوباره ماهی مضمون ناب آمده است
      
      خطاب آمده وقت گدایی دل هاست
      چرا که حضرت عالیجناب آمده است
      
      اگر قیامتِ امشب نبود بی لبخند
      یقین می آمد، یوم الحساب آمده است
      
      از این خبر شده شیرین دهان قند امشب
      که آخرین نمک بوتراب آمده است
      
      اگر غلط نکنم جمع سیزده گل سرخ
      اگر درست بگویم گلاب آمده است
      
      از آخرین خُم خود سر گشوده خدا
      بیاورید پیاله شراب آمده است
      
      برای اهل خدا رحمت خداوندی
      و بر اهالی شیطان عذاب آمده است
      
      کسی که مقصد یا من مجیبُ مضطر ماست
      به یاری دل پر اضطراب آمده است
      
      من از فراز «و خُزّانُ العلم» فهمیدم
      سؤال های جهان را جواب آمده است
      
      چنین که چشم زمین روشن است معلوم است
      از آسمان پسر آفتاب آمده است
      
      میان کوچه مان بوی یار می آید
      گلی رسیده که با او بهار می آید
      
      خبر رسیده کسی از تبار باران ها
      رسد به داد دل خشکسالی جان ها
      
      خبر رسیده که طوفان به پا شود وقتی
      نسیم آمدنش می رسد به ایوان ها
      
      خبر رسیده که وقتی رسید می شِکُفد
      گل از گل همه ی خارهای گلدان ها
      
      خبر رسیده که روزی ز مشرق کعبه
      دوباره سر بزند آفتاب ایمان ها
      
      خبر رسیده که با آیه های چشمانش
      پس از ظهور کنند استخاره قرآن ها
      
      خبر رسیده ولی ما هنوز هم خوابیم
      شبیه مرده ای افتاده در خیابان ها
      
      عوض شده است زمانه چنان که مجنون هم
      به خانه خفته و لیلاست در بیابان ها
      
      اگر نیاز ببیند بدون ناز آید
      چنان که آب گوارا به کام عطشان ها
      
      به جای خوردن نامش به کوچه ی دلمان
      فقط شده است «ولی عصر» نام میدان ها
      
      دعای عهد نرفته ز یادمان اما
      نمانده است کسی روی عهد و پیمان ها
      
      اگر چه با دل شیعه کنار می آید
      نکردم آن چه ز ما انتظار می آید
      
      دعا برای ظهورش دعایمان شده است
      تمام آرزوی ربّنایمان شده است
      
      قسم به «یابن الانوار ظاهره» نورش
      میان ظلمت شب روشنایمان شده است
      
      برای آشتی با خدا و توبه ی مان
      چقدر واسطه و آشنایمان شده است
      
      بیا به سمت ظهورش کمی قدم بزنیم
      که انتظار فقط ادعایمان شده است
      
      همیشه در وسط جنگِ کشتی و طوفان
      به سمت ساحل حق ناخدایمان شده است
      
      همیشه آخر خط با نگاه رحمت خود
      عوض کننده ی حال و هوایمان شده است
      
      همان که باعث خون گریه های او هستیم
      همیشه باعث لبخندهایمان شده است
      
      دوباره نیمه ی شعبان و افضل الاعمال
      زیارت حرم کربلایمان شده است
      
      بیا دوباره برای حسین گریه کنیم
      بیا که ناله ی او همنوایمان شده است
      
      چقدر با من و تو گریه کرده بر جدّش
      چقدر هم نفس های هایمان شده است
      
      محسن عرب خالقی

*********************

      دمی که سیر وجودم الی السما می شد
      تمام صفحه ی شعرم پر از خدا می شد
      
      گمان کنم خبر از یار می رسد امشب
      که باب فیض الهی به سینه وا می شد
      
      به زخم کهنه ی چشم انتظارها دیگر
      نگاه مرحمت دلبری دوا می شد
      
      چه جلوه ای شده بر ظرف کوچک قلبم
      که بند بند وجودم زهم جدا می شد
      
      کنار سفره ی زیباترین مسافر عرش
      دلم ز پنجه ی تنگ قفس رها می شد
      
      به هر نسیم که در زلف یار می پیچد
      به هر کرشمه گره ها زکار وا می شد
      
      در این زمانه که مردم همه غریبه شدند
      در این سکوت کسی با من آشنا می شد
      
      چه بیقرار دلم میل سامرا کرده
      خدا به حضرت نرگس پسر عطا کرده
      
      حریم کوچک سرداب ، عرش اعلا شد
      نگار آمد و لبخندها شکوفا شد
      
      سلام من به کسی که ز کاخ رم آمد
      به ریسمان محبت اسیر آقا شد
      
      خدا چه بخت بلندی به او عطا فرمود
      ز راه دور رسید و عروس زهرا شد
      
      عروس خانه غریب و امام خانه غریب
      چقدر شادی این خانواده زیبا شد
      
      نشسته یک پدری در کنار گهواره
      ترنم لب او نغمه های لالا شد
      
      شهادتین به لبهای او چه دیدن داشت
      در ابتدا جلواتش شبیه عیسی شد
      
      همه ذخیره ی حق در میان گهواره است
      عصا بدست نگهبان خانه موسی شد
      
       صدا صدای رسول خداست می آید
      طنین یارب او مثل پور لیلا شد
      
      ستاره ی سحر خانواده سر زده است
      خلاصه ی همه ی اهل بیت آمده است
      
      دل شکسته بداند قرار یعنی چه ؟
      خبر نیامدن از تکسوار یعنی چه ؟
      
      نگاه حضرت یعقوب می کند تفسیر
      تمام عمر غم انتظار یعنی چه ؟
      
      بدست باد سحر بوی پیرهن آید
      نسیم صبح بداند بهار یعنی چه ؟
      
      فقط ز خون شهیدان به جلوه می آید
      به تیری از مژه طعم شکار یعنی چه ؟
      
      ندیده عاشق رویت شدم که فاش کنم
      اسیری دل و گیسوی یار یعنی چه ؟
      
      کسی که طعم وصالت چشیده می داند
      نگاه مرحمت سفره دار یعنی چه ؟
      
      بگفت سید بحرالعلوم کی دانید
      بغل گرفتن قد نگار یعنی چه
      
      دگر برای وصالت بهانه میگیرم
      اگر که دیر بیایی زغصه میمیرم
      
      ز درد دوریت ای دوست شکوه ها دارم
      خوشم اگرچه غریبم ولی تو را دارم
      
      تمام سوز دل من زناله های شماست
      ز درد هجر تو سوزی در این صدا دارم
      
      گدایی در این خانه آرزوی من است
      زنام توست اگر زره ای بها دارم
      
      الا امیر سحر ای مسافر زهرا
      امید وصل ترا بین هر دعا دارم
      
      بیا و نامه ی اعمال من مرور نکن
      که بر جبین عرق شرم از شما دارم
      
      به کام خویش چشیدم غم جدایی را
      امید رحمتی از یار آشنا دارم 
      
      بیا میان قنوتت مرا ز یاد مبر
      که احتیاج شدیدی بر این دعا دارم
      
      به آه نیمه شب تو قسم عنایت توست
      اگر زبان مناجات با خدا دارم
      
      قرار ما همه تنگ غروب صحن حسین
      هوای بوسه ای از خاک کربلا دارم
      
      چه می شود به نگاهی دلم تکان بدهی
      چه می شود شب نیمه رخی نشان بدهی
      
      رسیدی و دل ما غرق نور کردی تو
      کلیم گشتی و جلوه به طور کردی تو
      
      قسم به خون روی دستمال اشک تو
      برای روضه دلم را جسور کردی تو
      
      شبانه روز شده اشک تو شبیه به خون
      ز بس مصیبت کوچه مرور کردی تو
      
      همان زمان که لگد خورد مادرت زهرا
      ز کو چه های مدینه عبور کردی تو
      
      در آن دمی که به هم خورد گیسوان حسین
      دل شکسته مادر صبور کردی تو
      
      لبان تشنه ی زینب به خون حنجر خورد
      زمان بوسه کنارش ظهور کردی تو
      
      پی سری که بهم ریخته است ترکیب اش
      لسان عمه ی خود را شکور کردی تو
      
      میان کوفه شبی کنج خانه ی خولی
      چه گریه ها که کنار تنور کردی تو
      
      تمام حاجتم این است با دلی پر درد
      ترا به حق اسیری عمه ات برگرد
      
      قاسم نعمتی

      باز هم جشن نيمه ي شعبان
      بيتها رخت نو به تن دارند
      قلم من به زحمت افتاده
      واژه ها شوق پر زدن دارند
      **
      باز هم جشن نيمه ي شعبان
      السلام عليك يا خورشيد
      چله ي انتظار سر آمد
      از سر خمره نور مي جوشيد
      **
      باز هم جشن نيمه ي شعبان
      همه ي شهرمان چراغانيست
      عطر عود و گلاب مي آيد
      چقدر حيف شد كه آقا نيست
      **
      باز هم جشن نيمه ي شعبان
      ما به دنيا عجيب دل بستيم
      لااقل به بهانه ي اين جشن
      دو سه روزي به يادتان هستيم
      **
      سامرايي؟ مدينه اي؟ نجفي؟
      پسر فاطمه كجا هستي؟
      همه از تو سراغ مي گيرند
      نكند باز كربلا هستي؟
      **
      خوب شد، نيستي نمي بيني
      كاسه هاي نداري ما را
      فقر و فحشا، فساد، بيكاري
      دختران فراري ما را
      **
      خوب شد، نيستي نمي بيني
      كه حيا از نگاه دنيا رفت
      رزق و روزي خانه ها كم شد
      قيمت نفت هر چه بالا رفت
      **
       خوب شد،نيستي نمي بيني
      رهبر ما شكسته تر شده است
      ‌أين عمار روي لب دارد
      باز هم طلحه فتنه گر شده است
      **
      خوب شد، نيستي نمي بيني
      زير اين دردها مچاله شديم
      كارد ديگر به استخوان خورده
      دست بر دامن سه ساله شديم
      **
      حق مان است اين همه محنت
      يادمان رفت صاحبي داريم
      يادمان رفت منتظر باشيم
      بين مان يار غائبي داريم
      **
      دلتان را به درد آورديم
      دلمان سوي دام شيطان رفت
      خشك شد گندم مزارع ري
      بركت از نان سفره هامان رفت
      **
      دل ما گير چشمهاي تو نيست
      گرم بازي آب و نان شده است
      همه خواب تو را كه مي بينند
      خيمه ي سبزتان دكان شده است
      **
      عاشق حجت خدا هستي
      ياعلي ترك معصيت اول
      باقي دردها و مشگل ها
      مي شود با نگاه آقا حل
      **
      به كلافي كه يوسفت ندهند
      هر چه اندوختي بيا رو كن
      عوض كوچه،خانه ي دل را
      صبح هر جمعه آب و جارو كن
      
      وحید قاسمی

*********************

      بال زديم و به آسمان نرسيديم
      تا به افق هاي بيکران نرسيديم
      
      در خم يک کوچه مانده ايم دوباره
      مثل هميشه به کاروان نرسيديم
      
      شيعه‌ی خوبي نبوده ايم برايش
      ما به حضور اماممان نرسيديم
      
      هر شب از اين جاده رفته ايم ولي حيف
      تا به سحرهاي جمکران نرسيديم
      
      کوچه به کوچه شميم سيب بياريد
      يا خبري از سوي حبيب بياريد
      
      کار جنونم به تماشا کشيده اَست
      يک دو نفس لاأقل شکيب بياريد
      
      با غم تو قلب من کنار نيامد
      اشک هاي جمعه ام به کار نيامد
      
      چشمها سپيد شد به راه عبورش
      از گذر جاده ها سوار نيامد
      
      در نفس باغ بوي پيرهنش نيست
      يوسف شب هاي انتظار نيامد
      
      نیست تاب عدل علی در دل دنیا
      وارث طوفان ذوالفقار نيامد
      
      دل ز همه جز تو گسستم که بيايي
      دل به سر زلف تو بستم که بيايي
      
      هر چه دويدم به حضورت نرسيدم
      بر سر راه تو نشستم که بيايي
      
      يا کبوتران نامه بر نپريدند
      يا عريضه ها به حضورت نرسيدند
      
      عاشقي از دوري تو مي رود از دست
      از غم مهجوري تو مي رود از دست
      
      ندبه‌ی آدينه هم هواي تو دارد
      شيون آئينه هم هواي تو دارد
      
      بي تو زمين و زمان ثبات ندارد
      بي تو جهان کشتي نجات ندارد
      
      خيمه‌ی سبزت پناه اهل جهان است
      شانه تو تکيه گاه مُلک و مکان است
      
      چشم های تو چراغ راه دل ماست
      هر نگاه تو پناهگاه دل ماست
      
      می وزد از سمت جمکران خیالت
      هر سحر جمعه آرزوی وصالت
      
      چشمه زمزم شده ست چشم غریبم
      هم نفس زمزمه‌ی اشک زلالت
      
      کاش شوم ميهمان خيمه‌ی سبزت
      يا کريم آسمان خيمه‌ی سبزت
      
      کوچه به کوچه شميم سيب بياريد
      يا خبري از سوي حبيب بياريد
      
      هم نفسان کوچه پر از عطر بهار است
      مي دهد اين مژده را نسيم، قرار است
      
       یوسف رحیمی

*********************

      امشب بهشت را به تماشا گذاشتند
      امشب نمک به سفره دنیا گذاشتند
      
      امشب بروی دامن نرجس از آسمان
      ماهی بنام مهدی زهرا گذاشتند
      
      امشب به خانه حسن عسگری برو
      چون راه را برای همه واگذاشتند
      
      از بسکه آمدند پی دستبوسی اش
      از بس زیاد دل روی دل جاگذاشتند
      
       یوسف ببین که آخر صف ایستاده است
      او را برای نوبت فردا گذاشتند
      
      لیلا صفات ها همه مجنون صفت شدند
      از عشق،سر به دامن صحرا گذاشتند
      
      امشب پدر به خال پسر بوسه می زند
      انگارکعبه روی حجر بوسه می زند
      
      از یک طرف شبیه نبی با ملاحت است
      از یک طرف شبیه علی با عطوفت است
      
      از یک طرف چو مادر سادات غرق نور
      از یک طرف شبیه حسن با صلابت است
      
      با این همه صفات جمال و جلالی اش
      ارثی که ازحسین گرفته شجاعت است
      
      چشمش غضب زحضرت عباس دارد و
      ابروی این پسر خود تیغ ولایت است
      
      مثل علی اکبر ارباب قد رشید
      مانند عمه زینب خود با ابهت است
      
      دست توسل همه انبیا به اوست
      از بسکه کار دست کریمش کرامت است
      
      طاووس جنت آمده زیباتر از همه
      آقای آسمانی آقاتر از همه
      
      او می رسد که عدل علی را بپا کند
      درد طبیب های جهان را دوا کند
      
      او می رسد که تربت مادر عیان شود
      بعد از مدینه روی به کرببلا کند
      
      دارم به روز آمدنش فکر می کنم
      وقتی برای فاطمه گنبد بنا کند
      
      عیسی مسیح می رسد از قلب آسمان
      تا اینکه در نماز به او اقتدا کند
      
      بر کعبه تکیه می زند و قصد کرده است
      با صوت حیدری همه مان را صداکند
      
      ای کاش روز آمدنش بین آن همه
      ما را خودش برای سپاهش سوا کند
      
      چون صاحب صفات جلالی حیدر است
      او لایق عمامه سبزپیمبر است
      
      آقای من تمامی جانها بدست توست
      رمز عروج عالم بالا بدست توست
      
      ای وارث تمام ذوات مقدسه
      باران و رود و چشمه و دریا بدست توست
      
      ما غصه بهشت خدا را نمی خوریم
      وقتی کلید جنت الاعلی بدست توست
      
      پرونده قبولی ما را رقم بزن
      مهر قبول و جوهر و امضا بدست توست
      
      هرگز زمین نخورده عَلَم یابن العسگری
      روز ظهور پرچم سقا بدست توست
      
      تعجیل کن که فاطمه چشم انتظار توست
      چون انتقام حضرت زهرا بدست توست
      
      تو می رسی وارض وسما می شود بلند
      در زیر پات عرش خدا می شو بلند
      
      ماندم چگونه نام شما را صدا کنم
      ماندم چگونه روی به سوی شما کنم
      
      چندی ست جمکران،دل مارا نبرده ای
      تا اینکه در نماز برایت دعاکنم
      
      کارم بدون تو همه دم معصیت شده
      من در گناه هم نشد از تو حیا کنم
      
      شرمنده ام که نوکر خوبی نبوده ام
      آقا نشد که دِین خودم را ادا کنم
      
      شرمنده ام بجای دعای سلامتی
      روزی هزار بار به قلبت جفاکنم
      
      با حال معصیت بخدا می شود مگر
      شبهای جمعه رو بسوی کربلاکنم
      
      برگرد و مرده دل من را حیات بخش
      برگرد و جان بده به دلم ای نجات بخش
      
      مهدی نظری

       
      امشب زخواب های پریشان که بگذریم
      این نیمه را به نیمه شعبان که بگذریم
      
      بُن بست شهر را بپریم و سپس کمی
      این کوچه را به سمت خیابان که بگذریم
      
      از کثرتی که هست فراری شویم و بعد
      از جاده های خلوت ایمان که بگذریم
      
      مجنون برای دیدن لیلا گذشت و ما
      این شهر را به سمت بیابان که بگذریم
      
      مانند ابرهای ترک خورده ی فراق
      از گریه ها به مقصد باران که بگذریم
      
      بر جانماز خشک و کویری دهیم آب
      آنگاه مثل رود خروشان که بگذریم
      
      دریا همیشه مقصد هر رودخانه نیست
      پس ما شبیه موج سواران که بگذریم
      
      با همرهی سیصد و سیزده سوار عشق
      از مکه و مدینه ایمان که بگذریم
      
      زیباترین یقین بخدا پیش روی ماست
      با یوسفی که یکسره در آرزوی ماست
      
      طرحی دوباره می کشم از ابتدای تو
      طرحی که حرف می زند از ماجرای تو
      
      طرحی که من نبوده ام اما تو بوده ای
      طرحی که رسم می شود از ماورای تو
      
      طرحی مرکّب از تو و سیزده سوار عرش
      طرحی که نور می دهد از روشنای تو
      
      طرحی که آفریده شما را امام من
      طرحی که آفریده مرا هم برای تو
      
      دسته به دسته آینه ها هم نشسته اند
      در زیر لفظ گفتن یک ربّنای تو
      
      پس انبیا کبوتر نامه بر توأند
      وقتی که می پرند فقط در هوای تو
      
      بگذار تا غزل بزند حرف خویش را
      عمری نشسته ام که بیفتم به پای تو
      
      ما گرد و خاک پای تو را جمکران کنیم
      یک گوشه از نگاه تو را آسمان کنیم
      
      امشب سبد سبد گل امید می برند
      ما را به هر کجا که شمائید، می برند
      
      این رسم انبیاست که در جشن آفتاب
      یک آینه به رسم شب عید می برند
      
      امشب به یمن تو همه ی انبیاء را
      تا ماورای عالم تجرید می برند
      
      هرکس غبار کوچه ی دلدار می شود
      او را به سمت چشمه ی خورشید می برند
      
      از چشمهای آینه ایَش برای ما
      ایمان می آورند و تردید می برند
      
      این برگه های روزی بکساله ی مرا
      امشب برای فرصت تمدید می برند
      
      امشب جواز کرب و بلای دوباره را
      پیش شما به نیّت تأیید می برند
      
      روزی کنید پر زدنم را به کربلا
      تا که زیارتم بشود نذری شما
      
      منظومه ساخت تا که تو را کهکشان کند
      مجموعه ی تمامی پیغمبران کند
      
      یعقوب انتظار تو را میکشید تا
      عمری توّسلی به امام زمان کند
      
      آدم به خاک پای تو افتاد بر زمین
      یعنی تو را به روی سرش آسمان کند
      
      می خوست پشت ابر بتابی بر این جهان
      تا مردمان شب زده را امتحان کند
      
      مستضعفان چشم تو بودند انبیاء
      قرآن نخواست بیشتر از این بیان کند
      
      یک عده را به یمن زیارت بیارد و ...
      ...یک عده را کبوتر نامه رسان کند
      
      عصر سه شنبه بوی وصال تو می دهد
      وقتی دلی هوای شب جمکران کند
      
      ما ندبه خوان جمعه ی موعود مانده ایم
      ناز تو را به شیوه ی خود، عشق خوانده ایم
      
      گاهی نسیم میشوی و زود میرسی
      گاهی به شکل رایحه ی عود میرسی
      
      گاهی به نیمه های شب است و نیاز ما
      با یک سبد ستاره ی موعود میرسی
      
      گاهی برای این که تو ؛ ویرانمان کنی
      از چشممان می آیی و چون رود میرسی
      
      گاهی به گوش پاک مناجاتیان شب
      با سوز و ساز نغمه ی داوود میرسی
      
      ما التماس روز ظهور توأیم لیک
      هر وقت، هر زمان که دلت بود میرسی
      
      روزی تو میرسی و علی شاد میشود
      بغض گلوی فاطمه آزاد میشود
      
      رحمان نوازنی
      
      *******************
      

      
      چقدر پرچــم سـبز چقــدر زيبـايي
      چه احتزاز قشنگ پر از شكوفايي
      
      چه اسم هاي لطيفي به رقص آمده اند
      چه دلنشـين و صميمي ؛ چقدر رويايــي
      
      دوباره اسـم تو را طـرح نو زديم ايـنجا
      نوشته ايم به خط دعــا كه مي آيي
      
      چقدر چشـم و چــراغ اميد روشـن شد
      چقدر شهر من امشب شده تماشايي
      
      دوباره شهر به نامت وضو گرفته ؛ بيا
      بيــا كه تا نشـده باز شهر ، دنيــايي
      
      دوباره آمــــدي از پشت ابـــــر پيش ما
      چه پشت ابر چه اينجا ، هميشه آقايي
      
      نفس به باغ پريشاني ام بزن امشب
      نفس بزن كه تـــو بالاتر از مسيحايي
      
      رحمان نوازنی
      
      *****************
      
      
      
      مهدى اى آبى‏ترین احساس‌ها!
       اى معطر از شمیم یاس‌ها
      
       اى تو خورشید شبِ یلداى من
       اى همه انگیزة فرداى من!
      
       اى نشانى از خدا، خال لبت
       عاشقم، عاشق بسوزد در تَبَت‏
      
       اى که دستت روى دوشِ آفتاب
       چشم من با یاد تو رفته به خواب‏
      
       اى که جارى از کلام تو غزل
       صاحب دنیا تو بودى از اَزَل‏
      
       ترجمان لحن خیس اشکها
       رازدار گفتگوهاى خدا
      
       اى که با دریا تکلّم مى‏کنى
      برکه‌ها را پرتلاطم می‌کنی‏
      
       اى قرار ما همه آدینه‏ها
       درمیان سبزى سبزینه‏ها
      
       مهدى! اى از نسل گلهاى سپید
       اى شِفابخش دل مجروح بید
      
       غیبت تو فصل زرد بى‏کسى است‏
       انتظارم، رویش دلواپسى است
      
       یاد تو تا در دلم آمد فرود
       شعر من بى‏اختیار از تو سرود
      
       بعد از این من باغبانى مى‏شوم‏
       باغبان بى‏نشانى مى‏شوم‏
      
       تا بِکارم بذر ناب انتظار
       در دل ابرىّ خود، فصل بهار
      
      ملیحه سادات قادری
      
      
      ******************
      
      
      
      دست هایت ضریح حاجت ها
      چشم هایت گل اجابت ها
      
      شبنم روی گونه ی سرخت
      مایه ی سبزی طراوت ها
      
      طاق ابروی قاب قوسینت
      لیت شعری این اشارت ها
      
      تار تار بلند گیسویت
      رشته های نجات امت ها
      
      نخ ابریشمی تسبیحت
      بند آزادی از اسارت ها
      
      ای نگاه کبوترانه ی تو
      آسمان پر از نجابت ها
      
      من زمینی نبودم از اول
      آمدم زیر خاک پایت ها
      
      هی نوشتند پشت ماشینها
      بر روی شیشه ها عبارت ها
      
      خواهد آمد ، بیا ، گل نرگس
      کم کن از بینمان مسافت ها
      
      جام جم با تمام حافظ هاش
      می کشند از لبت خجالت ها
      
      هاشمی ! فاطمی ! ابوالحسنی !
      به به تو با چنین اصالت ها
      
      حیدری زاده ی دو تیغ ابرو
      کشته ی چشم تو شهامت ها
      
      نور زهراییت تقدس وار
      سرزد از کوثرای ساحت ها
      
      ای حسن صورت بقیع نشین
      ای کریم همه کرامت ها
      
      کربلایی حسین و الفجری
      رجعت سرخ تا شهادت ها
      
      چون علی اکبر و عموت عباس
      شده ای جزو سرو قامت ها
      
      زینبی زینت علی طینت
      کوه صبر پر از صلابت ها
      
      تازه مشهور می شوی حالا
      مثل سجاد در عبادت ها
      
      بشکاف علم روز دنیا را
      باقر العلم و البلاغت ها
      
      راستی شیعیان جعفری ات
      ششمین صادق صداقت ها
      
      بی تو مردند کنج زندان ها
      کاظم الغیظ ،  باب حاجت ها
      
      آهویت نه گدای تو هستم
      یادگار رضا و رأفت ها
      
      باز دریای جود جوشش کرد
      در جواد آب این سخاوت ها
      
      تا گدایان سامری چون من
      درنقی خانه ی هدایت ها
      
      یازده جلوه عسگری بشوند
      پشت این پرده ی بشارت ها
      
      میرسد صوت مکه ایت به گوش
      یثربی گونه با فخامت ها...
      
      ای غزل باز از تو شیرین شد
      نمکین مهدی حلاوت ها
      
      و تو طاووس بزم اهل بهشت
      آخرین حد به این ملاحت ها
      
      غلام رضا فاتحي
      
      ******************
      
      
      
      دوباره تازه کن امشب گلوی ساغر را
      به کام ما بچشان جرعه های آخر را
      
      سلام حضرت باران!  ... ببار تا شاید
      تو مرهمی بشوی قلب درد پرور را
      
      تویی که شیو ه ی پرواز را می آموزی
      تویی که بال و پری داده ای کبوتر را
      
      یتیم می شود این خاک در نبود شما
      و باد می شکند شاخه ی صنوبر را
      
      گلوی بره و دندان گرگ های سیاه!
      بیا تمام کن این جنگ نابرابر را
      
      بتاز در صف نیرنگ کوفیان زمان
      و از نیام بکش ذوالفقار حیدر را
      
      صدای پای تو را لحظه لحظه می شنوم
      و تیز کرده ام این بار گوش باور را
      
      کمی به حال دلم رحم کن که محتاجم
      و پاسخی بده این خواهش مکرر را
      
      چرا سراغی از این درد ما نمی گیری؟
      دلت به رحم بیاید دو چشم بر در را
      
      خلاصه می کنم و دردسر نمی دهمت
      و صادقانه بگویم دو بیت آخر را
      
      به ما نیامده دل کندن از شما حتّی ...
      خریده ایم به جان زخم تیغ خنجر را
      
      بیا ... و این تب تردید را زما برگیر
      بکش به روی جهان دست عدل گستر را
      
      هادی ملک پور
      
      ******************
      
      
      بیا نگاه تو از هر بهار زیباتر
      زماه روشن شبهای تار زیباتر
      
      شکفتن گل اگر انتهای زیبایی است
      تبسم تو بسی بی شمار زیباتر
      
      اگر به چشم ببینم هزار فصل بهار
      یکی کنارتو ... از صد هزار زیباتر!
      
      و خط به خط غزلم منتظر نشسته تو را
      که نیست حالتی از انتظار زیباتر
      
      طلوع سبز تو از پشت کوهها زیباست
      شکوه آمدنت در غبار زیباتر
      
      برای آینه ماندن قرار لازم نیست
      که هرچه دل بشود بیقرار زیباتر
      
      هوای دیدنتان را اگر به سر دارم
      نصیب من شود از روی دار زیباتر!
      
      صفای هرقدمت من دگر چه می خواهم
      کدام لحظه ز دیدار یار زیباتر؟
      
      وخط به خط غزلم معتبر به نام شماست
      و چیست دیگر از این اعتبار زیباتر ؟
      
      هادی ملک پور
      
      
      ******************
      
      
      اگر امروز باشد یا که فردا
      سراپا گوش باشم یا تماشا
      
      تو را خواهم بدست آورد آخر
      میان شهر باشی یا که صحرا
      
      به تو نسبت نخواهم داد غیبت
      تو هرجایی تو هر جایی تو هر جا
      
      تو عیسایی و ما لنگان و کوریم
      دگرها سامری اند و تو موسا
      
      گل گلدسته ها با بوی تو خوش
      بخواند از تو ناقوس کلیسا
      
      تو نور مطلقی ما ظلمت محض
      تو دریایی و ما کفهای دریا
      
      سواد دیدنت در چشم ما نیست
      ندارد فرق ابجد یا الفبا
      
      تو طاوس بهشتی ، زاغ ماییم
      تو یوسف ما ز اقوام زلیخا
      
      غمت مانند گیسوی شب قدر
      شب هجرت شب تاریک یلدا
      
      سرم را زیرپایت میگذارم
      اگر امروز باشد یا که فردا
      
      رضا جعفری
      
      
      ******************
      
      
      
      ‏وقتی نفس گرفته، دلم در هوایتان
      ‏یعنی منم که زنده ام از اشک هایتان
      
      ‏داوود من! دوباره بخوان تاکه عالمی
      ‏ایمان بیاورد به طنین صدایتان
      
      ‏از این همه سحرکه گذشته است می شود
      ‏یک شب نصیب این دل من هم دعایتان
      
      ‏این اشتراک چشم من و چشم خیستان
      ‏من گریه ام به کشته کرببلایتان
      
      آقا اجازه می دهید هروقت آمدید
      ‏نقاشیم کنند مرا زیر پایتان؟
      
      یک روز عاشقانه تو از راه می رسی
      ‏آن روز واجب است بمیرم برایتان
      
      علیرضا لک
      
      ******************
      
      
      
      شکسته قایق من را امید ساحل نیست
      دگر امید به این بخت مانده در گل نیست
      
      بیا بهانه ی شبهای پُرستاره ی من
      ببین که بی تو دگر قرص ماه کامل نیست
      
      در این زمانه ی سردرگمی و بی خبری
      تفاوتی بخدا بین حق و باطل نیست ...!
      
      کسی میان خیابان برج و باروها
      معطر از نفس کوچه های کاگل نیست
      
      تمام خلق دم از عقل مي زنند اما
      هرآنکه دل به نگاهت نبسته عاقل نیست
      
      شکسته ای دل ما را ولی تو حق داری
      دلی که با تب و تابت نمی تپد دل نیست ...!
      
      که از فراق تو جانم به لب رسیده ولی ...
      فدای آمدنت ... جان ما که قابل نیست
      
      هادی ملک پور

       
      امشب خبر ز عالم بالا رسیده است
      زیباترین ستاره ی دنیا رسیده است
      
      امشب حکیمه باش و ببین پور عسکری
      با هیبت و شمایل طاها رسیده است
      
      در او خلاصه گشته خِصال پیمبران
      موسی رسیده است،مسیحا رسیده است
      
      جبریل با هزار فرشته از آسمان
      کرده نزول،بهر تماشا رسیده است
      
      سر را بُرید یوسف کنعان به جای دست
      وقتی شنید یوسف زهرا رسیده است
      
      امشب دلم به مأذنه اینگونه داد اَذان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      
      در پیش سَرو قامت تو،تا شدن خوش است
      در فصل غیبت تو شکیبا شدن خوش است
      
      دست کسی به دامن نرجس نمی رسد
      وقتی صدف به گوهر یکتا شدن خوش است
      
      روزی امیرزاده و روزی کنیز شد
      حالا عروس حضرت زهرا شدن خوش است
      
      ما ذرّه ایم و کار شما ذرّه پروری است
      در زیر آفتاب تو پیدا شدن خوش است
      
      وقتی شناسنامه ی ما مُنتسَب به توست
      در سایه سار مهر تو معنا شدن خوش است
      
      هرکس شنید نام شما را قیام کرد
      در راه بندگیّ تو آقا شدن خوش است
      
      در شرح وصف تو چه برآید از این زبان؟!
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      
      ای که کرم سجیّه و لطف است عادتت
      بالاتر است از همه عالم سیادتت
      
      حالا هزار و یکصد و هفتاد و هفت سال
      بگذشته ای عزیز خدا از ولادتت
      
      پنهان شدی اگرچه تو در پشت ابرها
      هردم رسیده است به دلها عنایتت
      
      هر صبح وعده ی من و تو در دعای عهد
      هر عصر جمعه زمزمه های زیارتت
      
      آقا سلام ما به رکوع و سجود تو
      آقا درود بر تو و ذکر و عبادتت
      
      کِی می رسد ندای أنا المَهدی ات به گوش؟
      بالاتر از تمام عَلَم هاست رایتت
      
      کانون عدل و داد شود با تو این جهان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      
      بار فراق یوسف زهرا کشیدنی است
      گر وصل او به جان بخَرم من،خریدنی است
      
      ای آنکه طعنه میزنی ـ آقای تو کجاست؟
      روز ظهورمنجی عالم رسیدنی است
      
      آن روز ذوالفقار علی دست او بود
      یعنی که رنگ از رُخ کافر پریدنی است
      
      یا فارس الحجاز!،من از مشهدالرّضا
      بیتی بیاورم ز شفق،که شنیدنی است
      
      (سوگند می خورم گل باغ تو چیدنی است
      چشم سیاه و خیمه ی سبز تو دیدنی است)
      
      ای آخرین امام من،ألغوث ألاَمان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      
       وقتی که نیستی تو،خزان است روزگار
      وقتی که می رسی،همه جا می شود بهار
      
      تقصیر ماست اینکه بیابان نشین شدی
      محروم مانده ایم ز درک حضور یار
      
      ما از چه نیستیم شب و روز یاد تو؟!
      وقتی که هست أفضل أعمال انتظار
      
      وقتی که بیست مرتبه حج رفت،کسب کرد
      إذن طواف خیمه ی تو،پور مهزیار
      
      آقا چقدر جمعه گذشت و نیامدی!
      دیگر نمانده است برای دلی قرار
      
      این اشک ماست کز غم هجران شده روان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      
      ای هر غریبه ای همه جا آشنای تو
      این بند را مدینه سرودم برای تو
      
      این شهر بوی غربت خورشید می دهد
      این کوچه هاست منتظر ردّ پای تو
      
      رفتم به پشت پنجره های بقیع و بعد
      خواندم به اشک چشم زیارت به جای تو
      
      گویا هنوز مادر تو درد می کِشد
      در بستر است چشم به راه دوای تو
      
      وقتی کِشی ز قبر تن آن دو را برون
      باشیم کاش ما همه زیر لَوای تو
      
      ای شاد از ظهور تو بانوی بی نشان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      
      ای مظهر صفات خدا أیهالعزیز
      بی تو چه عیدی و چه عزا؟!،أیهالعزیز
      
      امسال نیز نیمه ی شعبان رسید و رفت
      مجلس تمام گشت،بیا أیهالعزیز
      
      تو خود کریم هستی و از نسل ذوالکِرام
      پُر کن دو دست خالی ما أیهالعزیز
      
      یک نَظرَةً رَحیمَة بر این قلب پر گناه
      کافی است با نگاه تو،یا أیهالعزیز
      
      فرموده اند نیمه ی شعبان بگو:حسین
      ما را ببر به کرب و بلا أیهالعزیز
      
      یک روضه از اسارت زینب بیا بخوان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      
      علی اصغر انصاریان
      
      *******************
      
      
      زلفت اگر نبود نسيم سحر نبود
      گمراه مي شديم نگاهت اگر نبود
      
      مهر شما به داد تمناي ما رسيد
      ورنه پل صراط چنين بي خطر نبود
      
      تعداد بي نظيري تان روي اين زمين
      از چهارده نفر به خدا بيشتر نبود
      
      پيراهن،اشتياق نسيمانه اي نداشت
      تا چشم هاي حضرت يعقوب ، تر نبود
      
      بي تو چه گويمت؟ كه در اين خاك ،سرزمين
      صدها درخت بود وليكن ثمر نبود
      
      اي آخرين بهار چرا دير كرده اي ؟
      اي مرد با وقار چرا دير كرده اي ؟
      
      اين جشن ها براي تو تشكيل مي شود
      اين اشك ها براي تو تنزيل مي شود
      
      وقتي براي آمدنت گريه مي كنيم
      چشمان ما به آينه تبديل مي شود
      
      بوي خزان گرفته ي پاييز مي دهد
      سالي كه بي نگاه تو تحويل مي شود
      
      ايمان ما كه اكثرا از ريشه ناقص است
      با مقدم ظهور تو تكميل مي شود
      
      تقويم را ورق بزن و انتخاب كن
      اين جمعه ها براي تو تعطيل مي شود
      
      اي آخرين بهار چرا دير كرده اي ؟!
      اي مرد با وقار چرا دير كرده اي ؟!
      
      اي آخرين توسل خورشيد بام ها
      اي نام تو ادامه ي نام امام ها
      
      مي خواستم بخوانمت، اما نمي شود
      لكنت گرفته اند زبان كلام ها
      
      ما آن سلام اول ادعيه ي توايم
      چشم انتظار صبح جواب سلام ها
      
      حالا چگونه دست توسل نياوريم
      وقتي گدا به چشم تو دارد مقام ها
      
      از جانماز رو به خداي بهشتي ات
      عطري بياوريد براي مشام ها
      
      اي آخرين بهار چرا دير كرده اي ؟!
      اي مرد با وقار چرا دير كرده اي ؟!
      
      اي التماس و خواهش بالا، دوازده !
      ظهر اذان عقربه ي ما، دوازده!
      
      من حقم است هشت گرفتم چرا كه من
      يك جمله هم نساخته ام با دوازده
      
      با چند نمره باشد اگر رد نمي شوم ؟
      يك ،دو ،سه،هفت،هشت،نه آقا دوازده
      
      بي تو تمام اهل قيامت رفوزه اند
      اي نمره ي قبولي دنيا، دوازده !
      
      ثانيه هاي كند،توسل مي آورند
      يا صاحب الزمان خدا!يا دوازده
      
      حالا كه ساعت تو و چشم خدا يكي است
      آقا چقدر مانده زمان تا دوازده !
      
      امروز اگر نشد ولي يك روز مي شود
      ساعت به وقت شرعي زهرا، دوازده
      
      اي آخرين بهار چرا دير كرده اي ؟!
      اي مرد با وقار چرا دير كرده اي؟
      
      هر شب كنار پنجره هاي وصال تو
      حرف تو بود و آمدني كه قرار بود
      
      آن روزها كه بوي تو در سال مي وزيد
      پاييز هم براي درختان بهار بود !
      
      حتي نگاه كردن خورشيد جمعه هم
      نذر ظهور دولت چشم نگار بود
      
      جمعيتي به ناله ي ما گريه مي شدند
      از بس كه آه ندبه ي ما گريه دار بود
      
      اي آخرين بهار چرا دير كرده اي ؟!
      اي مرد باوقار چرا دير كرده اي؟!
      
      دارد دوباره ميوه ي ما كال مي شود
      پرواز ما بدون پر و بال مي شود
      
      در آسمان و در شب شعر خدا هنوز
      قافيه هاي چشم تو دنبال مي شود
      
      يعني تو آمدي و همه گرم ديدنت
      وقتي كنار پنجره جنجال مي شود
      
      روز ظهور تو كه دقايق،ستاره اي است
      روشن ترين ِ خاطره ي سال مي شود
      
      بيش از تمام بال و پر يا كريم ها
      دست كبود فاطمه خوشحال مي شود
      
      اي آخرين بهار چرا دير كرده اي ؟!
      اي مرد با وقار چرا دير كرده اي؟!
      
      علی اکبر لطيفيان
      
      ********************
      

      تاکه گردیدم آشنای سحر
      شددلم وادی صفای سحر
      
      بین سجاده تربتم گل شد
      بانم اشک وگریه های سحر
      
      دست خالی نمی رود هرگز
      آن کسیکه شده گدای سحر
      
      تو امام شکسته دلهایی
      صاحب سفره عطای سحر
      
      بوی وصل تو میکنم احساس
      از نفسهای جان فزای سحر
      
      چشم امید ما گنه کاران
      بوده بر سوز یک دعای سحر
      
      ریشه مشکلات ما این است
      دلمان نیست مبتلای سحر
      
      گره از کار واکند بی شک
      ناله های گره گشای سحر
      
      شب شب همزبانی یار است
      درد ما غفلت از تو دلدار است
      
      بی جهت نیست درنوایی تو
      ماچه کردیم ؟ تا بیایی تو
      
      این نشد رسم انتظار فقط
      نعره ها میزنم کجایی تو
      
      تو زاجداد خود غریب تری
      بیکس و یار و آشنایی تو
      
      بارها سرزدی به غفلت ما
      شاهد کوه ادعایی تو
      
      دست مارا گرفتی و رفتی
      چون کریم و گره گشایی تو
      
      همچونان مادرت تمام شب
      تاسحر دست بردعایی تو
      
      بر گنه کارها دعا کردی
      بسکه آقا و با وفایی تو
      
      شک ندارم که هر شب نیمه
      زائر دشت کربلایی تو
      
      تحت قبه چه ناله ها بکنی
      خودبرای فرج دعا بکنی
      
      جلوات پیمبری داری
      ازهمه خلق برتری داری
      
      بین اولاد حضرت زهرا
      دلربایی دیگری داری
      
      نقش بازوی توست جاءالحق
      تابگویی چه محوری داری
      
      ذوالفقار از تو جان بگیر باز
      چون تجلی حیدری داری
      
      کرم تو گدا نواز بود
      دست اکرام مادری داری
      
      ازتمام پیمبران خدا
      یک نشان بهر رهبری داری
      
      از همه برگزیدگان خلق
      در رکابت تو لشگری داری
      
      تو کجا و عزیز مصر کجا
      چون خداوند مشتری داری
      
      تویی حسن ختام اهل بیت
      دست بوست تمام اهل بیت
      
      سامرا از تو آبرو دارد
      حرف ناگفته در گلو دارد
      
      در و دیوار خلوت سرداب
      با نم اشک تو وضو دارد
      
      کاسه چشم مانده بر راهت
      باده ای ناب در سبو دارد
      
      تو گل نرگسی و عرش دلم
      با نفسهات  رنگ وبو دارد
      
      چه کنم ؟ این دل گرفتارم
      دیدن رویت آرزو دارد
      
      بین محراب نیمه های شب
      دل من با تو گفتگو دارد
      
      نیمه شد ماه ، ماه من برگرد
      رحم بنما به آه من برگرد
      
      پسر ناز حضرت نرجس
      قبله راز حضرت نرجس
      
      روزی خویش بردم عمری از
      سفره باز حضرت نرجس
      
      ذکر تسبیحتان به گهواره
      بال پرواز حضرت نرجس
      
      بارها دیده ام به زندگی ام
      دست اعجاز حضرت نرجس
      
      خواستگاری فاطمه سندی است
      بهر اعجاز حضرت نرجس
      
      آمد از عرش تک کنیز خدا
      تاکشد ناز حضرت نرجس
      
      روح توحید جلوه ای بنمود
      گاه ابراز حضرت نرجس
      
      مادرت همردیف لیلا شد
      آخرین نوعروس زهرا شد
      
      نیمه شب بود یا که وقت سحر
      مادر آمد به دیدگان تر
      
      چند روزیست گشته مانوس
      لب گرم تو سینه مادر
      
      آمد و دید بین گهواره
      جای تو خالی است ای دلبر
      
      روبه سوی امام کرده و گفت :
      پسرم نیست چاره ای آخر
      
      پاسخ آمد که غم مخور نرجس
      گشته مهمان حضرت داور
      
      بال جبریل بالش سر اوست
      در طوافش ملائکه یک سر
      
      جای او امن و کام او پر شیر
      االسلام علی «علی اصغر»
      
      مادری بین خیمه می چرخید
      دست برروی سر دل مضطر
      
      هاجر کربلا چه چاره کند
      سینه بی شیر...انتظار پسر
      
      ناگهان در حرم به خود لرزید
      میکند از چه هلهله لشگر
      
      چونکه هر بار هلهله کردند
      به هدف خورده تیر های سه پر
      
      دختری زد صدا رباب بیا
      پشت خیمه به پاشده محشر
      
      وقتی آمد که قبر حاضر بود
      غرق خون طفل روی دست پدر
      
      قاسم نعمتی

       
      بال ما را به آسمان ببريد
      تا افقهاي بيكران ببريد
      
      از همين فاصله دخيل مرا
      به حرمهاي مهربان ببريد
      
      مسجد كوفه گر نشد قسمت
      تا حوالي جمكران ببريد
      
      سحري ابن مهزيار مرا
      محضر صاحب الزمان ببريد
      
      عرض تبريك چشمهاي مرا
      سمت بانوي بي نشان ببريد
      
      برتو اي آفتاب و آب حيات
      تا ظهور تبسمت صلوات
      
      هركه از كوچه تو رد شده
      معني عشق را بلد شده
      
      اي شمالي ترين ستاره هنوز
      چشم نورانيت رصد نشده
      
      بي تو، توحيد چشممان شرك است
      قل هوالله ها احد نشده
      
      رد پايت چه خوب پاسخ داد
      راه سلمان شدن كه سد نشده
      
      اي مسيحا نفس نمي آيي؟
      تا نفس هايمان جسد نشده
      
      برتو اي آفتاب و آب حيات
      تا ظهور تبسمت صلوات
      
      ميرسي ميرسي به اين زودي
      قبله نغمه هاي داوودي
      
      با شمابا نگاه آبي تان
      ميرسد روزهاي بهبودي
      
      آنكه دلها ميان دستانش
      نرم شد ناگهان شما بودي
      
      اي نسيم سحر به پابوست
      تو شكوه مقام محمودي
      
      حتم دارم دعايمان كردي
      غافل از ما دمي نياسودي
      
      برتو اي آفتاب و آب حيات
      تا ظهور تبسمت صلوات
      
      ميشود صبح جمعه برگردي؟
      اي ستاره اي كه نور آوردي
      
      برگ پاييزم و پريشانم
      و شما بهار اين زردي
      
      ما كه لايق نبوده ايم اما
        سر سجاده ها دعايمان كردي
      
      تا كه چيزي به اين گدا برسد
      در پي يك بهانه ميگردي
      
      ميشود عصر جمعه ها فهميد
      كه شما چقدر پر دردي
      
      برتو اي آفتاب و آب حيات
      تا ظهور تبسمت صلوات
      
      زندگي بي شما چه بي معناست
      اي كه چشمت بهانه دنياست
      
      پيش هركه نشست مريم گفت
      در نماز تو حضرت عيسي ست
      
      روي شن زار شوق مجنونت
      رد پاي دويدن ليلي ست
      
      چشم يعقوب پيرهن هر روز
      گريه دار رسيدن فرداست
      
      تا بيايي به شور هرگريه
      آخر گريه هامان براي سقاست
      
      گريه صبح و شام عاشورا
      انتهاي قيام عاشورا
      
      اي قنوت شكسته زينب
      قامتت التيام عاشورا
      
      بر تو اي آفتاب و آب حيات
      تا ظهور تبسمت صلوات
      
      اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید
      
      ***********************
      
      
      مثل شروع یک جریان در مسیر رود
      افتاد راه آخرمان در مسیر رود
      
      دارد خبر ز آمدنی می دهد نسیم
      لب بسته باش و باز بمان در مسیر رود
      
      با ناز می رسد کسی آغاز می شود
      پایان غصه های جهان در مسیر رود
      
      از مأذنه همین که صدای اذان رسید
      شدت گرفت نبض زمان در مسیر رود
      
      ای آخرین بهار دل یخ زده ببین
      با تو شکست پشت خزان در مسیر رود
      
      (یک شهر تا به من برسی عاشقت شد است
      ای سیب سرخ غلط زنان در مسیر رود)
      
      نام تو را خدا چقدر بی نشان نوشت
      با دست خود به صفحه ی تقدیرمان نوشت
      
      از حول دام و دانه دلم چون کبوتر است
      این روزها دعای فرج خواندنی تر است
      
      آقا بساط قتل مرا جور کرده ای
      مژگان توست تیر و دو ابروت خنجر است
      
      با آن شمایلی که به ارباب رفته است
      رویت هزار مرتبه از یوسفان سر است
      
      اصلا عجیب نیست قیامت به پا کنی
      این کار دست گرمی اولاد حیدر است
      
      وقتی قرار نیست که فردا ببینمت
      جان دادنم برای تو امروز بهتر است
      
      بوی مدینه می رسد از انتظار تو
      چشم انتظار آمدنت چشم مادر است
      
      در دست توست پرچم سقای کربلا
      در چشم تو ادامه ی دریای کربلا
      
      عادت به خاک پای تو کرده جبینمان
      برگرد بی تو غصه شده همنشینمان
      
      از کوچه های تنگ دل ما عبور کن
      امشب ببار بر جگر آتشینمان
      
      چشم انتظار آمدنت حلقه های چشم
      پا در رکاب کن که تو هستی نگینمان
      
      با دست کفر یک شبه تحریم می شویم
      آقا فقط بدون تو مانده همینمان
      
      ما سرزمینمان متعلق به فاطمست
      بیمه شده به دست علی سرزمینمان
      
      ای آخرین دلیل نفس های آسمان
      شد راز دار بغض گلو آمینمان
      
      داریم از نیامدنت پیر می شویم
      از جمعه ها بدون تو دلگیر می شویم
      
       مسعود اصلانی
      
      ******************
      
      
      همیشه رهسپرم سوی جاده ی خورشید
      منم مسافر پای پیاده ی خورشید
      
      چه فرق می كند از پشت ابر هم باشد
      به طالبش برسد استفاده ی خورشید
      
      منم كه كاسه به دستم منم كه تاریکم
      دو جرعه نور دهیدم ز باده ی خورشید
      
      اگر چه دورم از آقای خود ولی از او
      جدا نگشتنیم چون بُراده ی خورشید
      
      شناسنامه ی من صبح اول ایجاد
      چنین نوشته منم بنده زاده ی خورشید
      
      سلام می دهم از عمق این دلِ تاریك
      به آخرین پسر خانواده ی خورشید
      
      تویی تو معنی یا نور، عمق یا قدوس
      بگو كه حضرت خورشید كِی رسم پابوس
      
      كبوتران خدا مژده ی سحر دادند
      تمام از شب میلاد تو خبر دادند
      
      كلاغ های دِهِ ما به یمن آمدنت
      چو بلبلان همه آواز عشق سر دادند
      
      بهار حُسن خداوند با رسیدن تو
      به شاخه شاخه ی این شعر برگ و بر دادند
      
      درخت ها همه هنگامه ی قدم زدنت
      ز شوق دیدن تو دست با تبر دادند
      
      عروسِ باغچه ی یاس، مادرت نرگس
      چه كرده بود به او این چنین ثمر دادند
      
      هزار شكر خدا را كه باز هم امروز
      به خانواده ی زهراییان پسر دادند
      
      نفس بریده صدا می زنیم در همه حال
      به دادمان برس ای میم و حا و میم و دال  
      
      هزار پرده هم افتد اگر به رخسارت
      به چشم كس نَبُوَد باز تاب دیدارت
      
      به شوق گرمی دستانت آمدم خورشید
      بیا و بار بده ذره را به دربارت
      
      به سایه سار بهشت خدا چه حاجتمان
      بس است بر سرمان سایه سار دیوارت
      
      هزار یوسف مصری كلاف حُسن به كف
      نشسته اند به صف در میان بازارت
      
      به شیوه ی پدرانت چه می شود بینم
      كنار سفره ی ما باز كردی افطارت
      
      برو سفر به سلامت كه هر كجا هستی
      امام آخر دنیا! خدا نگهدارت
      
      برو ولی به کجا؟ چشم ماست خانهٔ تو
      بیا دوباره گرفته دلم بهانهٔ تو
      
      روایت است كه در روزگار آمدنت
      زمین تمام شود بی قرار آمدنت
      
      روایت است كه بالاترین عبادتِ خلق
      در این زمانه بُوَد انتظار آمدنت
      
      روایت است ز اصحاب خوب شیطان است
      كسی كه كار ندارد به كار آمدنت
      
      روایت است كه با ذوالفقار می آیی
      چه با شكوه بُوَد اقتدار آمدنت
      
      روایت است قیامی كه سیدش یمنی ست
      خبر دهد چو نسیم از بهار آمدنش
      
      مقام رهبری آن سید خراسانی ست
      نشانه ی دگر روزگار آمدنت
      
      نشانه های ظهورت هنوز كامل نیست
      دلی كه منتظرت نیست گِل بُوَد دل نیست
      
      به هر کجا که سخن از تو در میان آید
      به جسم مردهٔ نطقم دوباره جان آید
      
      من آمدم که نباشم فقط تو باشی تو
      فنای ذات تو گشتن کمالمان آید
      
      که مثل توست که بعد از هزار و اندی سال؟
      زمان آمدنش باز هم جوان آید
      
      که مثل توست چنین و که چون رقیه چُنان؟
      که طفل باشد و چون پیر قد کمان آید
      
      که دیده است که سجده کند لب طفلی؟
      بر آن لبی که از آن بوی خیزران آید
      
      خرابه بود و سحر بود و دختر بابا
      بدون همسفرش رفت با سرِ بابا
      
      محسن عرب خالقی
      
      ********************
      
      
      صبح الست بود و خدا بي حساب داد
      آرامشي به هستي در اضطراب داد
      
      عشق آفريد و عالم و آدم خطاب كرد
      بر هر كه بوده فرصت يك انتخاب داد
      
      با چارده ظهور ،خدا پرده را گشود
      من را به دست اين دلِ خانه خراب داد
      
      از من نبود حرفي و عشق از طُفيلشان
      مشتي گرفت و خاك مرا پيچ و تاب داد
      
      ميخواست تا تبار مرا هم نشان دهد
      آنجا به جاي آب به خاكم شراب داد
      
      انگور تاكهاي بهشتي رسيده بود
      من تشنه بودم و به لبم جام ناب داد
      
      من چون تو مست،مست تماشا شديم ما
      پيمانه نوش يوسف زهرا شديم ما
      
      باغ بهشت زمزمه ي او گرفته است
      امشب كه عطر نرگس شبّو گرفته است
      
      امشب كليم، خادم اين طاق نصرت است
      از دشتِ عرش نافه ي آهو گرفته است
      
      يونس به دست مجمر و اسپند بياورد
      يوسف خميده دسته ي جارو گرفته است
      
      رخصت نداده اند كه جبريل هم رسد
      يك گوشه در بغل سر زانو گرفته است
      
      گيسو گلاب و آينه را چرخ ميدهد
      مريم به عرش چادر بانو گرفته است
      
      حتي خليل قبله ي خود گم نموده و
      سر را به سوي آن خَم ابرو گرفته است
      
      از شوق،صبر حضرت زهرا سر آمده
      امشب اگر غلط نكنم حيدر آمده
      
      تكيه بزن به كعبه،امير سوارها
      پايان بده به سردي اين انتظارها
      
      چشم مرا به آب بصيرت زلال كن
      پيدا كنم مسير تو را در غبارها
      
      از چشمه ي معارف خود جرعه اي ببخش
      باران ببار بر تن اين شوره زارها
      
      پاي مرا به راه ولايت ثبات دِه
      دستم بگير تا گذرم از حصارها
      
      بين تنور عاشقيت شيعه ام نما
      مقداد وار مثل همه سر به دارها
      
      بر ندبه هاي ساده ي من برگ و بار دِه
      پُر كن تمام سال ما را از بهارها
      
      خط ميكشم به روي تمامي جمعه ها
      تا جمعه اي كه سر زند از روزگارها
      
      جز عطر عشق بر سر گيسو نميزني
      تو با حسين، عشق خدا مو نميزني
      
      همسايه ي قديمي دلهاي ما سلام
      اي عابر غريبه ي اين كوچه ها سلام
      
      وقتي عبور ميكني اين بار چندم است
      من ديده ام تو را و نگفتم تو را سلام
      
      شايد تويي همان كه سر كوچه زودتر
      گفتي براي بار هزارم به ما سلام
      
      ديدم به روي سنگ مزاري نوشته بود
      من را كه كشت؟داغ تو آقا بيا سلام
      
      بر حمد و بر قيام و ركوع و سجود تو
      بر قامت و قيامت بي انتها سلام
      
      بر جلوه ي قنوت و سلام تشهدّت
      وقت اذان به اشهد ان لا الا سلام
      
      اما گمان كنم كه جواب تو ميرسد
      تا ميكني به جانب كرب و بلا سلام
      
      جانم اسير اشهد انَّ امير توست
      آقا خوشا به حال دلي كه اسير توست
      
      اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید

      
      *******************
      
      
      باز هم روح الامین دارد غزل می آورد
      صنعت ایهام و تشبیه و بدل می آورد
      
      تا شود ابیات شعر من کمی دلچسب تر
      واژه واژه بر لبم جام عسل می آورد
      
      شعر شیرین مرا شور عجیبی داده است
      واژه ی نابی که در چندین محل می آورد
      
      چیست آن واژه که همراه ادایش جبرییل
      جمله ی «حیّ علی خیرالعمل» می آورد
      
      در میان شعرهای شاعران اهل بیت
      دائماً این بیت را ضرب المثل می آورد:
      
      یوسف مصری کجا و یوسف زهرا کجا
      جلوه ی قطره کجا و جلوه ی دریا کجا
      
      کوچه های شهر را امشب چراغانی کنید
      عرش را و فرش را آیینه بندانی کنید
      
      آمده نور دل انگیزی به سمت سامرا
      باید امشب کوچه ها را خوب نورانی کنید
      
      طبق رسم فصل حج، مثل تمام حاجیان
      جان ما را پیش پای یار، قربانی کنید
      
      از خَم ابروی او صدها خُم می می چکد
      باید امشب خلق را انگور مهمانی کنید
      
      دیدن روی سلیمان کار آسانی که نیست
      باید اوّل خوب از این مُلک، دربانی کنید
      
      هر که باشد نوکر تو زود آقا می شود
      خود به خود با یک نگاه تو مسیحا می شود
      
      یوسف زهرا تویی حُسن ختام اهل بیت
      نام تو زیباست ای مرد قیام اهل بیت
      
      گر چه آقا مثل یوسف با نمک هستی ولی
      نام زیبای تو شیرین کرده کام اهل بیت
      
      السّلام ای حُجّةَ الله ای امامَ منتظَر
      لحظه لحظه می رسد بر تو سلام اهل بیت
      
      از پیمبر تا امام عسگری، در عصر خود
      نقل کردند این که هستی التیام اهل بیت
      
      می رسد آن روز که با ذوالفقار مرتضی
      می رسی تا که بگیری انتقام اهل بیت
      
      مرتضی، زهرا، حسن، خون خدا، پیغمبری
       می بری با جلوه ات دل از امام عسگری
      
      نیمه ی شعبان که می گردد عیان، صاحب زمان
      می کند گل بر لب پیر و جوان، صاحب زمان
      
      اشهَد انّ که هستی تو امام آخرین
      می وزد از هر مناره این اذان، صاحب زمان
      
      یک سؤال آقا!... اگر که جای کعبه ثابت است
      پس چرا در هر کجا داری مکان، صاحب زمان
      
      تشنه هستم تشنه ی یک جرعه ی دیدار تو
      وعده گاه ما شبی در جمکران، صاحب زمان
      
      می رسی یک روز ای خورشید پشت ابرها
      می کنی پیدا مزار بی نشان، صاحب زمان
      
      با ظهورت می شود خوشحال زهرا مادرت
      پیش مرگت می شود آن لحظه آقا نوکرت
      
      العجل آقا! بیا چشم انتظاری ها بس است
      در فراقت اشک ها و بی قراری ها بس است
      
      اشک ها ی ما که یک لحظه به درد تو نخورد
      ناله ها و ضجّه ها و گریه زاری ها بس است
      
      تا به کی جمعه به جمعه ذکر ندبه سر دهیم
      ندبه و خون دل و شب زنده داری ها بی ایت
      
      معصیت، پاکی دوران جوانی را گرفت
      ما جوان ها را کمک کن، شرمساری ها بس است
      
      باید آقا درد غربت را فقط فریاد کرد
      گوشه گیری های ما و راز داری بس است
      
      با ظهور خود بیا و مادرت را شاد کن
      قلب ویران مرا با مقدمت آباد کن
      
      محمد فردوسی

ای قبله ی نمازگذاران آسمان
ای خلق عالمت به سر سفره مهمان
هجر تو کرده قامت اسلام را کمان
الغوث یا بن فاطمه الغوث الامان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان
 
ای روح دین حقیقت ایمان بیا بیا
ای جان جان و مصلح کل جهان بیا
تنها دمید عترت و قرآن بیا بیا
خورشید تا به کی به پس ابرها نهان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

ای غائب از نگاه و چراغ دل همه
داغ فراغ تو شده داغ دل همه
گل کرده این شراره به باغ دل همه
آه از جگر بر آمده آتش گرفته جان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

ای پر ز اشک چشم تو صحرا بیابیا
ای سینه سوز ناله زهرای بیا بیا
ای آرزوی زینب کبرا بیا بیا
تا چند سرو قامت دخت علی کمان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

مولا کنار چاه صدا می زند تو را
زهرا به سوز و آه صدا می زند تو را
زینب به قتلگاه صدا می زند تو را
زخم عزیز فاطمه گوید به مرزبان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان
 
از قلب داغدیده ندا می رسد بیا
از ناله ی کشیده ندا می رسد بیا
از حنجر بریده ندا می رسد بیا
ای داغدار لعل لب و چوب خیزران
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

 تا کی ز دیده اشک نشانیم سیدی
تا کی در انتظار بمانیم سیدی
تا کی دعای ندبه بخوانیم سیدی
تا کی سر بریده ی جد تو بر سنان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

یاران دعا کنید که دلدار می رسد
خورشید از درون شب تار می رسد
صبح ظهور و وصل رخ یار می رسد
میثم بریز اشک و دعای فرجی بخوان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

      محسن عرب خالقي

      هميشه رهسپرم سوي جاده ي خورشيد
      منم مسافر پاي پياده ي خورشيد
      چه فرق مي كند از پشت ابر هم باشد
      به طالبش برسد استفاده ي خورشيد
      منم كه كاسه به دستم منم كه تاريکم
      دو جرعه نور دهيدم ز باده ي خورشيد
      اگر چه دورم از آقاي خود ولي از او
      جدا نگشتنيم چون بُراده ي خورشيد
      شناسنامه ي من صبح اول ايجاد
      چنين نوشته منم بنده زاده ي خورشيد
      سلام مي دهم از عمق اين دلِ تاريك
      به آخرين پسر خانواده ي خورشيد
      تويي تو معني يا نور، عمق يا قدوس!
      بگو كه حضرت خورشيد كِي رسم پابوس؟
      كبوتران خدا مژده ي سحر دادند
      تمام از شب ميلاد تو خبر دادند
      كلاغ هاي دِهِ ما به يمن آمدنت
      چو بلبلان همه آواز عشق سر دادند
      بهار حُسن خداوند با رسيدن تو
      به شاخه شاخه ي اين شعر برگ و بر دادند
      درخت ها همه هنگامه ي قدم زدنت
      ز شوق ديدن تو دست با تبر دادند
      عروسِ باغچه ي ياس، مادرت نرگس
      چه كرده بود به او اين چنين ثمر دادند
      هزار شكر خدا را كه باز هم امروز
      به خانواده ي زهراييان پسر دادند
      نفس بريده صدا مي زنيم در همه حال
      به دادمان برس اي ميم و حا و ميم و دال  
      هزار پرده هم افتد اگر به رخسارت
      به چشم كس نَبُوَد باز تاب ديدارت
      به شوق گرمي دستانت آمدم خورشيد
      بيا و بار بده ذره را به دربارت
      به سايه سار بهشت خدا چه حاجتمان
      بس است بر سرمان سايه سار ديوارت
      هزار يوسف مصري كلاف حُسن به كف
      نشسته اند به صف در ميان بازارت
      به شيوه ي پدرانت چه مي شود بينم
      كنار سفره ي ما باز كردي افطارت
      برو سفر به سلامت كه هر كجا هستي
      امام آخر دنيا! خدا نگهدارت
      برو ولي به کجا؟ چشم ماست خانه? تو
      بيا دوباره گرفته دلم بهانه? تو
      روايت است كه در روزگار آمدنت
      زمين تمام شود بي قرار آمدنت
      روايت است كه بالاترين عبادتِ خلق
      در اين زمانه بُوَد انتظار آمدنت
      روايت است ز اصحاب خوب شيطان است
      كسي كه كار ندارد به كار آمدنت
      روايت است كه با ذوالفقار مي آيي
      چه با شكوه بُوَد اقتدار آمدنت
      روايت است قيامي كه سيدش يمني ست
      خبر دهد چو نسيم از بهار آمدنش
      مقام رهبري آن سيد خراساني ست
      نشانه ي دگر روزگار آمدنت
      نشانه هاي ظهورت هنوز كامل نيست
      دلي كه منتظرت نيست گِل بُوَد دل نيست
      به هر کجا که سخن از تو در ميان آيد
      به جسم مرده? نطقم دوباره جان آيد
      من آمدم که نباشم فقط تو باشي تو
      فناي ذات تو گشتن کمالمان آيد
      که مثل توست که بعد از هزار و اندي سال؟
      زمان آمدنش باز هم جوان آيد
      که مثل توست چنين و که چون رقيه چُنان؟
      که طفل باشد و چون پير قد کمان آيد
      که ديده است که سجده کند لب طفلي؟
      بر آن لبي که از آن بوي خيزران آيد
      خرابه بود و سحر بود و دختر بابا
      بدون همسفرش رفت با سرِ بابا

*************************

      محمد علي بياباني

             ديشب قلم در دست هايم بي قراري کرد
      صحن ورق هاي سپيدم را بهاري کرد
      ديشب که روح شعر از اميد خالي بود
      تا نامت آمد باز ميل ماندگاري کرد
      با واژه ها حرف دلم را تا زدم ديدم
      مضمون به مضمون عشق را با خويش جاري کرد
      ناگاه شوري در درون من به پا گشت و
      در خاطرم يادآوريِ روزگاري کرد...
      ...که قلب کعبه شور ابراهيم را حس کرد
      بيت خدا را دست حق از نار عاري کرد
      جبريل که آن روز و آن جا گفت جاء الحق
      روز ظهورت هم به دنيا گفت جاء الحق
      امشب تماماً حس من پرواز مي گردد
      چنگ دلم با تار مويي ساز مي گردد
      داوود مي خواند نواي ناي من از عشق
      صوت کَريهِ حنجرم آواز مي گردد
      امشب ز خود بيرونم و در خويش مي رقصم
      جان مست ناز دلبري طناز مي گردد
      صبح سپيد آخرين موعود مي آيد
      يا شام تار غيبتي آغاز مي گردد
      انگار امشب هم به ما شادي نمي آيد
      آخر نمي دانيم او کي باز مي گردد
      اما جدا از حرف هاي تلخ هجرانش
      شاديم ما از مقدم آدينه بارانش  
      آن شب عروس فاطمه مهمان کوثر بود
      آن شب گل نرگس گل دامان کوثر بود
      آن شب ز عطر رازقي عالم طراوت داشت
      زيرا زمان بارش باران کوثر بود
      آن شب ز جام عشق نرجس را چشانيدند
      از باده اي کز چشمه? جوشان کوثر بود
      آن شب مُسلّم ليلة القدر خدا بود و
      وقت نزول آخرين قرآن کوثر بود
      آن شب زمين سامره برخويش مي باليد
      زيرا که مهد يوسف کنعان کوثر بود
      آن يوسفي که خلق و خوي فاطمي دارد
      بر گونه? سرخش نشاني هاشمي دارد
      هر کس که آقا بود آقاي دو دنيا نيست
      هر کس که ليلا بود جايش در دل ما نيست
      هر کس که منجي بود در وقت ظهور او
      سربازهاي پا رکابش خضر و عيسي نيست
      ما را نگاه توست لايق مي کند ور نه
      هر قطره اي که لايق امواج دريا نيست
      يوسف خودش اين را نوشت و پاش امضا کرد
      هر يوسفي که يوسف کنعانِ زهرا نيست
      بس که جمالت مثل قرص ماه مي ماند
      يوسف ز شرمت باز هم در چاه مي ماند
      تکيه بزن بر کعبه، کن فرياد نامت را
      فرياد کن فرياد کن حُسن تمامت را
      برگو انا المهدي، انا بن الفاطمه، حيدر
      بلکه بفهمد عالمي اوج مقامت را
      خورشيد زهرا آسمان را آفتابي کن
      تا روي تو کامل کند نور امامت را
      برگرد و مرحم باش بر زخم دل زهرا
      تا حس کند زخم عميقش التيامت را
      با يا لثارات الحسينِ پرچمِ سرخت
      دنيا ببيند در مدينه انتقامت را
      در کربلا از عاشقانت ميزباني کن
      بر منبر از فضل عمويت مدح خواني کن
      ما بيقراريم و قراري چون شما داريم
      ما فصل سرديم و بهاري چون شما داريم
      در جاده هاي غربت و تنهايي دنيا
      اميدواريم و سواري چون شما داريم
      قدرت به دست ماست تا وقتي شما هستي
      تنها نمي مانيم و ياري چون شما داريم
      حرف از فرج گفتيم در هر جاي دنيا تا
      دنيا بداند افتخاري چون شما داريم
      پاي ولايت ما همه تا پاي جان هستيم
      تا مقتدا هست و نگاري چون شما داريم
      ما اهل کوفه نيستيم اما علي تنهاست
      برگرد اي منجي ما اين جا علي تنهاست
      من با شما قدري غريبم، آشنايم کن
      در خويش غرقم کن به عشقت مبتلايم کن
      مگذار از بند اسيريّت رها گردم
      من را براي خود کن و از خود جدايم کن
      ماه خدا نزديک اما از خدا دورم
      امشب مرا آماده? ماه خدايم کن
      با کوله بار حاجتم، دستم به دامانت
      امشب بيا بين قنوت خود دعايم کن
      يا زائر قبر نهان مادرت زهرا
      يا که بيا و زائر کرب و بلايم کن
      امشب مرا با گوشه چشمي آسماني کن
      آقا بيا و مرغ دل را جمکراني کن

*************************

      محمد فردوسي
      
      باز هم روح الامين دارد غزل مي آورد
      صنعت ايهام و تشبيه و بدل مي آورد
      تا شود ابيات شعر من کمي دلچسب تر
      واژه واژه بر لبم جام عسل مي آورد
      شعر شيرين مرا شور عجيبي داده است
      واژه ي نابي که در چندين محل مي آورد
      چيست آن واژه که همراه ادايش جبرييل
      جمله ي «حيّ علي خيرالعمل» مي آورد
      در ميان شعرهاي شاعران اهل بيت
      دائماً اين بيت را ضرب المثل مي آورد:
      يوسف مصري کجا و يوسف زهرا کجا؟!
      جلوه ي قطره کجا و جلوه ي دريا کجا؟!
      کوچه هاي شهر را امشب چراغاني کنيد
      عرش را و فرش را آيينه بنداني کنيد
      آمده نور دل انگيزي به سمت سامرا
      بايد امشب کوچه ها را خوب نوراني کنيد
      طبق رسم فصل حج، مثل تمام حاجيان
      جان ما را پيش پاي يار، قرباني کنيد
      از خَم ابروي او صدها خُم مي، مي چکد
      بايد امشب خلق را انگور مهماني کنيد
      ديدن روي سليمان کار آساني که نيست
      بايد اوّل خوب از اين مُلک، درباني کنيد
      هر که باشد نوکر تو زود آقا مي شود
      خود به خود با يک نگاه تو مسيحا مي شود  
      يوسف زهرا تويي حُسن ختام اهل بيت
      نام تو زيباست اي مرد قيام اهل بيت
      السّلام اي حُجّةَ الله اي امامَ منتظَر
      لحظه لحظه مي رسد بر تو سلام اهل بيت
      از پيمبر تا امام عسگري، در عصر خود
      نقل کردند اين که هستي التيام اهل بيت
      مي رسد آن روز که با ذوالفقار مرتضي
      مي رسي تا که بگيري انتقام اهل بيت
      مرتضي، زهرا، حسن، خون خدا، پيغمبري
      مي بري با جلوه ات دل از امام عسگري
      نيمه ي شعبان که مي گردد عيان، صاحب زمان
      مي کند گل بر لب پير و جوان، صاحب زمان
      اشهَد انّ که هستي تو امام آخرين
      مي وزد از هر مناره اين اذان، صاحب زمان
      تشنه هستم تشنه ي يک جرعه ي ديدار تو
      وعده گاه ما شبي در جمکران، صاحب زمان
      مي رسي يک روز اي خورشيد پشت ابرها
      مي کني پيدا مزار بي نشان، صاحب زمان
      با ظهورت مي شود خوشحال زهرا مادرت
      پيش مرگت مي شود آن لحظه آقا نوکرت
      العجل آقا! بيا چشم انتظاري ها بس است
      در فراقت اشک ها و بي قراري ها بس است
      اشک ها ي ما که يک لحظه به درد تو نخورد
      ناله ها و ضجّه ها و گريه زاري ها بس است
      تا به کي جمعه به جمعه ذکر ندبه سر دهيم
      ندبه و خون دل و شب زنده داري ها بس است
      معصيت، پاکي دوران جواني را گرفت
      ما جوان ها را کمک کن، شرمساري ها بس است
      بايد آقا درد غربت را فقط فرياد کرد
      گوشه گيري هاي ما و راز داري بس است
      با ظهور خود بيا و مادرت را شاد کن
      قلب ويران مرا با مقدمت آباد کن

*************************

      ناصر شهرياري
      
      باز در دستان من شور قلم اعجاز کرد
      زخم هجران از زبان واژه ها سر باز کرد
      داغ آن يار سفر کرده همان يوسف ترين
      در رديف غم نواي قلب ما را ساز کرد
      هجر خورشيد وجودش بر شب دل مشکل است
      چشم باراني من اين نکته را ابراز کرد
      بارالها او کجا هست و کجا دارد مکان؟
      تا به کي بايد که پنهان از همه اين راز کرد
      گر چه داغ غيبت خورشيد داغي تازه نيست
      بايد امشب در شب ميلاد او پرواز کرد
      شام عيد است و دلم مشمول لطف کبريا
      مي پرد مرغ دل من در هواي سامرا
      دارد امشب سامرا حال و هواي ديگري
      گوييا برپا شده ارض و سماي ديگري
      پشت درب خانه ي شاه کريم ابن الکريم
      مي رسد از راه پشت هم گداي ديگري
      گرد آن گهواره ي از جنس نورش مي رسد ...
      ... دم به دم خيل فرشته از فضاي ديگري
      عالم امشب سوي او دارد سر راز و نياز
      آمده کعبه، منا، سعي و صفاي ديگري
      وارث شمشير حيدر وارث علم علي
      آمده در دو جهان خيبرگشاي ديگري
      مصطفي و مرتضي و مجتبي، زهرا، حسين
      جلوه ي اين پنج تن شد جلوه گر در عالمين

      رحمت رحماني حق گشته جاري در جهان
      مات مانده در بيان فضل او عقل و زبان
      بوي نرگس در جهان پيچيده عالم گشته مست
      از شميم جانفزايش شد دل عالم جوان
      آسمانها زير پايش فرش راهي مختصر
      روشناي خانه ي او شمس و نجم و کهکشان
      عالمي مجنون و ليلاي دو عالم روي او
      جان عاشق ها فداي مهدي صاحب زمان
      کي بيايد در شماره فضل بي پايان او
      عالمي از وصف رويش عاجز است و ناتوان
      مدح او کي در زبان آدمي کامل شود
      آري آري وحي بايد بر زبان نازل شود

*************************

زهرا محدّثي خراساني
      
      بر آمدنت جهان تفأل زده است
      خورشيد دوباره بر زمين پل زده است
      برخيز و بيا که در قدومت، حتّي
      پاييز به گيسوي خودش گل زده است
      
*************************

      صادق جعفري
      
      مشهورترين دعاي ما يا مهديست
      فرمانده و مقتداي ما يا مهديست
      اينجا همگي به نام او مي‌گذرند
      اسم شب کوچه‌هاي ما يا مهديست  
     
*************************
      غلام رضا فاتحي
      
      يک منتقم از طواف حج مي آيد
      با اسب، و ذوالفقار کج مي آيد
       آمين  خدا  براي  اللهم
      عجل وليک الفرج مي آيد
      
*************************
      مهدي صفي ياري
      
      از عـصـر قـديم با تو عهدي دارم
      وز نام شما به کام شهدي دارم
      ايــام ولادتــت امـــام حـــاضـــر
      بـر لب شب و روز ذکر مهدي(عج)دارم

*************************
      عمري است که در سوز غم فاطمه هستي
      دلسوخته ي عمر کم فاطمه هستي
      من مطمئنم روز ظهورت اول
      در فکر بناي حرم فاطمه هستي

*************************
      سيدمجتبي شجاع

   ما پيرو خط عترت و قرآنيم
       در حسرت ديدار شه خوبانيم
       از نام اباالفضل مدد مي گيريم
       آماده ي جشن نيمه ي شعبانيم

      حمید رمی

      آماده می شوم غزلی را بنا كنم
      در شور عشق، قافیه ای دست و پا كنم
      باز از شرابِ دوست شدم مست و بی قرار
      باید كه پیر میكده ها را صدا كنم
      میخانه ای برای دلم جور كرده ام
      تا رازِ سرخوشیِّ خودم بَر مَلا كنم
      رازی كه گفتنش همه را مست می كند
      وقتش شده بگویم و خود را رها كنم
      پس اهل میكده! همه سر تا به پای، گوش
      تا خوب حقِّ مطلب خود را ادا كنم
      از راه آمده قمرِ آخرالزَّمان
      یعنی امام عصر، همان حیدرالزَّمان
      از راه آمده ست رسانَد پیام عشق
      از راه آمده ست كه باشد امام عشق
      یاایهاالعزیزِ دو دنیای من، سلام
      گفتم سلام و اوست علیك السلام عشق
      وقتش رسیده سوی كلامم خودت شوی
      چون حرف با شما شده حُسن ختام عشق
      هركس كه پای بزم شما بود، زنده ماند
      ای عشق بادوام، تویی با دوام عشق
      تا زنده ام گدای سرِ سفره ی توﺃم
      آری، امیرعشق تویی، من غلام عشق
      اَلحَق كه شاه هستی و ارباب زاده ای
      تو یوسفی ترین پسر خانواده ای  
      صاف و زلال، آینه ی ناب آسمان
      تابیده است در شب مهتاب آسمان
      تابیده است حضرت ماه چهارده
      بر صفحه ی دوازده قاب آسمان
      این نور با ﺗﻸﻟﺆِ صاحب زمانی اش
      آرامشی است بر دل بی تاب آسمان
      جبریل با ترانه ی عشق محمّدی
      گوید خوش آمدید به ارباب آسمان
      امشب برای عرض ارادت به مَقدَمش
      نیكو نوشته اند روی باب آسمان
      حق، نقشه ی عدو صفتان را بر آب كرد
      تا حضرت امام زمان انقلاب كرد
      ای چشم من به راه تو، ﺃدرِك ﺃسیرُكَ
      آدینه در پناه تو، ﺃدرِك ﺃسیرُكَ
      ای واژه ی جمال خدا جلوه گر شود
      در قاب روی ماه تو، ﺃدرِك ﺃسیرُكَ
      صبح ظهور تو فرج عاشقان توست
      خورشید من پگاه تو، ﺃدرِك ﺃسیرُكَ
      این قلب تیره، روشن و شفّاف می شود
      با گوشه ی نگاه تو، ﺃدرِك ﺃسیرُكَ
      از دوری تو ثانیه هایم تباه شد
      من عبد روسیاه تو، ﺃدرِك ﺃسیرُكَ
       ((دارد زمان آمدنت دیر می شود))
      تقصیر ماست این همه ﺗﺄخیر می شود
      ای آخرین بهانه ی دنیا ظهور كن
      ای آشنای غربت فردا ظهور كن
      باید كه چند روضه بخوانم برای تو
      ای چشم تو خلاصه ی دریا ظهور كن
      می خوانم از حوادثِ آن كوچه های تنگ
      آقا قسم به پهلوی زهرا ظهور كن
      آقا به جان دختركی بی پناه كه
      افتاده بود زیرِ لگدها ظهور كن
      آتش، خیام، سیلی و غارت، چه گویمت؟
      آقا به داغِ زینب كبرا ظهور كن
      قرآن به روی نیزه و تفسیرها به خاك
      آقا بیا به حقِّ بدن های چاك چاك

*************************

      علی اصغر انصاریان
 
      امشب خبر ز عالم بالا رسیده است
      زیباترین ستاره ی دنیا رسیده است
      امشب حکیمه باش و ببین پور عسکری
      با هیبت و شمایل طاها رسیده است
      در او خلاصه گشته خِصال پیمبران
      موسی رسیده است، مسیحا رسیده است
      جبریل با هزار فرشته از آسمان
      کرده نزول، بهر تماشا رسیده است
      سر را بُرید یوسف کنعان به جای دست
      وقتی شنید یوسف زهرا رسیده است
      امشب دلم به مأذنه این گونه داد اَذان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      در پیش سَرو قامت تو، تا شدن خوش است
      در فصل غیبت تو شکیبا شدن خوش است
      دست کسی به دامن نرجس نمی رسد
      وقتی صدف به گوهر یکتا شدن خوش است
      روزی امیرزاده و روزی کنیز شد
      حالا عروس حضرت زهرا شدن خوش است
      ما ذرّه ایم و کار شما ذرّه پروری است
      در زیر آفتاب تو پیدا شدن خوش است
      وقتی شناسنامه ی ما مُنتسَب به توست
      در سایه سار مهر تو معنا شدن خوش است
      هر کس شنید نام شما را قیام کرد
      در راه بندگیّ تو آقا شدن خوش است
      در شرح وصف تو چه برآید از این زبان؟!
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان  
      ای که کرم سجیّه و لطف است عادتت
      بالاتر است از همه عالم سیادتت
      حالا هزار و یکصد و هفتاد و هفت سال
      بگذشته ای عزیز خدا از ولادتت
      پنهان شدی اگر چه تو در پشت ابرها
      هر دم رسیده است به دل ها عنایتت
      هر صبح وعده ی من و تو در دعای عهد
      هر عصر جمعه زمزمه های زیارتت
      آقا سلام ما به رکوع و سجود تو
      آقا درود بر تو و ذکر و عبادتت
      کِی می رسد ندای أنا المَهدی ات به گوش؟
      بالاتر از تمام عَلَم هاست رایتت
      کانون عدل و داد شود با تو این جهان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      بار فراق یوسف زهرا کشیدنی ست
      گر وصل او به جان بخَرم من، خریدنی ست
      ای آن که طعنه میزنی ـ آقای تو کجاست؟ـ
      روز ظهور منجی عالم رسیدنی ست
      آن روز ذوالفقار علی دست او بود
      یعنی که رنگ از رُخ کافر پریدنی ست
      یا فارس الحجاز!، من از مشهد الرّضا
      بیتی بیاورم ز شفق، که شنیدنی ست(۱)
       (سوگند می خورم گل باغ تو چیدنی ست
      چشم سیاه و خیمه ی سبز تو دیدنی است)
      ای آخرین امام من، ألغوث ألاَمان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      وقتی که نیستی تو، خزان است روزگار
      وقتی که می رسی، همه جا می شود بهار
      تقصیر ماست این که بیابان نشین شدی
      محروم مانده ایم ز درک حضور یار
      ما از چه نیستیم شب و روز یاد تو؟!
      وقتی که هست أفضل أعمال انتظار
      وقتی که بیست مرتبه حج رفت، کسب کرد
      إذن طواف خیمه ی تو، پور مهزیار
      آقا چقدر جمعه گذشت و نیامدی!
      دیگر نمانده است برای دلی قرار
      این اشک ماست کز غم هجران شده روان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      ای هر غریبه ای همه جا آشنای تو
      این بند را مدینه سرودم برای تو
      این شهر بوی غربت خورشید می دهد
      این کوچه هاست منتظر ردّ پای تو
      رفتم به پشت پنجره های بقیع و بعد
      خواندم به اشک چشم زیارت به جای تو
      گویا هنوز مادر تو درد می کِشد
      در بستر است چشم به راه دوای تو
      وقتی کِشی ز قبر تن آن دو را برون
      باشیم کاش ما همه زیر لَوای تو
      ای شاد از ظهور تو بانوی بی نشان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      ای مظهر صفات خدا أیها العزیز!
      بی تو چه عیدی و چه عزا؟!، أیها العزیز!
      امسال نیز نیمه ی شعبان رسید و رفت
      مجلس تمام گشت، بیا أیها العزیز!
      تو خود کریم هستی و از نسل ذوالکِرام
      پُر کن دو دست خالی ما أیها العزیز!
      یک نَظرَةً رَحیمَة بر این قلب پر گناه
      کافی ست با نگاه تو، یا أیها العزیز!
      فرموده اند نیمه ی شعبان بگو: حسین
      ما را ببر به کرب و بلا أیها العزیز!
      یک روضه از اسارت زینب بیا بخوان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان

*************************

      اجرا شده توسط حاج محمود کریمی

      صبح الست بود و خدا بی حساب داد
      آرامشی به هستی در اضطراب داد
      عشق آفرید و عالم و آدم خطاب كرد
      بر هر كه بوده فرصت یك انتخاب داد
      با چارده ظهور، خدا پرده را گشود
      من را به دست این دلِ خانه خراب داد
      از من نبود حرفی و عشق از طُفیلشان
      مشتی گرفت و خاك مرا پیچ و تاب داد
      می خواست تا تبار مرا هم نشان دهد
      آن جا به جای آب به خاكم شراب داد
      انگور تاك های بهشتی رسیده بود
      من تشنه بودم و به لبم جام ناب داد
      من چون تو مست، مست تماشا شدیم ما
      پیمانه نوش یوسف زهرا شدیم ما
      باغ بهشت زمزمه ی او گرفته است
      امشب كه عطر نرگس شب بو گرفته است
      امشب كلیم، خادم این طاق نصرت است
      از دشتِ عرش نافه ی آهو گرفته است
      یونس به دست مجمرِ اسپند بیاورد
      یوسف خمیده دسته ی جارو گرفته است
      رخصت نداده اند كه جبریل هم رسد
      یك گوشه در بغل سر زانو گرفته است
      عیسی گلاب و آینه را چرخ می دهد
      مریم به عرش چادر بانو گرفته است
      حتی خلیل قبله ی خود گم نموده و
      سر را به سوی آن خَم ابرو گرفته است
       از شوق، صبر حضرت زهرا سر آمده
      امشب اگر غلط نكنم حیدر آمده  
      تكیه بزن به كعبه، امیر سوارها
      پایان بده به سردی این انتظارها
      چشم مرا به آب بصیرت زلال كن
      پیدا كنم مسیر تو را در غبارها
      از چشمه ی معارف خود جرعه ای ببخش
      باران ببار بر تن این شوره زارها
      پای مرا به راه ولایت ثبات دِه
      دستم بگیر تا گذرم از حصارها
      بین تنور عاشقیت شیعه ام نما
      مقداد وار مثل همه سر به دارها
      بر ندبه های ساده ی من برگ و بار دِه
      پُر كن تمام سال مرا از بهارها
      خط می كشم به روی تمامی جمعه ها
      تا جمعه ای كه سر زند از روزگارها
       جز عطر عشق بر سر گیسو نمی زنی
      تو با حسین، عشق خدا مو نمی زنی
      همسایه ی قدیمی دل های ما سلام
      ای عابر غریبه ی این كوچه ها سلام
      وقتی عبور می كنی این بار چندم است
      من دیده ام تو را و نگفتم تو را سلام
      شاید تویی همان كه سر كوچه زودتر
      گفتی برای بار هزارم به ما سلام
      دیدم به روی سنگ مزاری نوشته بود
      من را كه كشت؟ داغ تو آقا بیا سلام
      بر حمد و بر قیام و ركوع و سجود تو
      بر قامت و قیامت بی انتها سلام
      بر جلوه ی قنوت و سلام تشهدّت
      وقت اذان به اشهد ان لا الا سلام
      اما گمان كنم كه جواب تو می رسد
      تا می كنی به جانب كرب و بلا سلام
       جانم اسیر اشهد انَّ امیر توست
      آقا خوشا به حال دلی كه اسیر توست

*************************

      اجرا شده توسط سید مهدی میرداماد

      بال جبریل غزل های مرا آوردند
      بشکن ای نیل که موسای مرا آوردند
      و شکوه دم عیسای مرا آوردند
      دست بر سینه که آقای مرا آوردند
      یک قدم مانده فقط تا ابدیت برسم
      آه ای عشق کمک کن به هویت برسم
      هفت پشتم همه زاده و مجنونِ شما
      یازده قرن گذشت از غمِ گلگون شما
      ما همه سوخته، خاکستر و دلخون شما
      گردن غیرت این طایفه مدیون شما
      هر که بی عشق تو سر کرده بمیرد بهتر
      باغ عمرش دم پاییز بگیرد بهتر
      دوش در حلقه ما قصهٔ گیسوی تو بود
      تا دلِ شب سخن از سلسلهٔ مویِ تو بود
      سمت سجاده کمان خانهٔ ابروی تو بود
      کیمیا اندکی از خاکِ سر کوی تو بود
      به فدای قدمت ای همه جان، ای همه تن
      بگشا بند قبا تا بگشاید دل من
      چشم هر کس به تو افتاده دگر مات شده
      دیده روشنی از پرتو مشکات شده
      نسل در نسل همه اهل کرامات شده
      راوی معجزه آنیِ چشمات شده
      کشتهٔ چشم تو از هر دو جهان خواهد رفت
      در بهشتم برود نعره زنان خواهد رفت
      چشم یعقوب سپید است نسیمی بفرست
      مهربانی خودت را به یتیمی بفرست
      ما نداریم کسی را تو کریمی بفرست
      جلوهٔ تازه ای از یارِ قدیمی بفرست
      جمکران ساخته ای هم وطن ما باشی
      تا پناهِ غم هر مرد و زن ما باشی
      نقش لبخند خودت را به دل قاب بکش
      شب شده سوسوی آرامش مهتاب بکش
      از کویر عطش سینه ما آب بکش
      قبله شو آینه در کاشیِ محراب بکش
      وای بر ما اگز از عشق پریشان نشویم
      بی ولای نفس ناب تو سلمان نشویم
      می شود شادی آن قلب سپیدت باشیم
      یا که دعوت شدهٔ سفره عیدت باشم
      یکی از پا به رکبان شهیدت باشیم
      شده ای دوست، شده شیخ مفیدت باشیم
      یک دو خط هم بنویسی دلمان شاد شود
      با نفس های گل فاطمه آباد شود
      سی نفر یار نداری که پریشان نشوی
      دم به دم ابر پر از اشکِ بهاران نشوی
      از نگاه دل غفلت زده پنهان نشوی
      خانه بر دوش ترین یار بیابان نشوی
      یار تو خواب ندارد همه جا بیدار است
      لب به لب پر شده از دغدغهٔ دیدار است
      چقدر تا دم بی تاب عبورت مانده
      تا لب بام سحرگاه ظهورت مانده
      بانویی خم شده در راه ظهورت مانده
      روی دیوار و دری چشم غیورت مانده
      قسمت می دهم ای آبروی شب بوها
      دگر از راه بیا منتقمِ پهلوها

*************************

      حسنا محمدزاده

      پلک  بر هم زدی و شهر چراغانی شد
      ماه، دیوانه ی آن حالت عرفانی شد
      قل هوالله احد گفتی و همپایِ اذان
      خاک ، آکنده از آن لهجه ی قرآنی شد
      ماهیِ عشق، در آرامش اقیانوست
      دل به امواج زد و صخره ی مرجانی شد
      دکمه ی پیرهنت بین کتابم جا ماند
      نخ به نخ شعر شد و مایه ی حیرانی شد
      یوسف، آزاد شد از چاهِ حسادت ، اما
      گوشه ی دهکده ای گمشده زندانی شد
      مومیایی شده در مصر، خدایی دیگر
      دلِ یعقوب همان گونه که می دانی شد
      حال هر کلبه ی برفی، لبِ کوهستانت
      رقت انگیز تر از خوابِ زمستانی شد
      عرقِ شرمِ پدر ... آب و کمی نانِ بیات
      مشقِ هر روزه ی هر طفل دبستانی شد
      آهِ برخاسته از دودکشِ همسایه
      در سرِ پنجره ها مایه ی ویرانی شد
      بادها متفق القول، شهادت دادند
      گل سرخ از شب هجران تو قربانی شد
      پشت هم می شکند شاخه ی زیتون و انار
      باغبان ! باز هوا ابری و طوفانی شد
      باد با خود نَبَرد لانه ی زنبوران را ؟!
      گلِ من ! وعده ی دیدار تو طولانی شد
      شهد چشمان تو ، یک روز عسل خواهد شد
      گرچه کندو پر از آهنگ پریشانی شد
      زندگی نامه ی آیینه پر از ابهام است
      نور، آشفته ی آن تابش پنهانی شد
      هیچ کس از دل و جان درد تو را درک نکرد
      گرچه شعبان شد و هر کوچه چراغانی شد

*************************

      سید مجتبی شجاع

      سینه ام آباد گل نرگس است
      دل خوش امداد گل نرگس است
      یاد خدا یاد گل نر گس است
      شب شب میلاد گل نر گس است
      دل به ولای گل نرگس ببند
      بهر ظهورش صلواتی بلند
      محو تماشای تو بودن خوش است
      غرق تمنّای تو بودن خوش است
      واله و شیدای تو بودن خوش است
      خاک کف پای تو بودن خوش است
      گر که لب یار دلم وا شود
      صد گره از کار دلم وا شود
      ای که ولای تو شده یاورم
      خاک سر کوی تو تاج سرم
      ناز تو را با دل و جان می خرم
      ای به فدایت پدر و مادرم
      کاش شوم مورد تایید تو
      مست شوم از مِی توحید تو
      غنچه به یاد تو شکوفاتر است
      دل به امید تو شکیباتر است
      گفته نبی عشق تو گیراتر است
      مهدی من از همه زیباتر است
      باعث آرامش دل ها تویی
      عشق علی یوسف زهرا تویی  
      ای که ولای تو مرا دین شده
      قلب من از عشق تو آذین شده
      عاشق عشق تو خدا بین شده
      زمزمه روز و شبم این شده
      منتظران را به لب آمد نفس
      ای شه خوبان تو به فریاد رس
      ای که جمال تو نصیبم نشد
      دیدن خال تو نصیبم نشد
      وصف کمال تو نصیبم نشد
      گر چه وصال تو نصیبم نشد
      صبح و مسا رو به خدا می کنم
      بهر ظهور تو دعا می کنم
      دل شده شیدای تو یابن الحسن
      غرق تمنای تو یابن الحسن
      خانهٔ دل جای تو یابن الحسن
      گریه شب های تو یابن الحسن
      برده قرار از دل افلاکیان
      بی خبر از حال تواند خاکیان
      یوسف دل ترک سفر کی کنی؟
      کاخ ستم زیر و زبر کی کنی؟
      باز درِ فتح و ظفر کی کنی؟
      شام غم هجر، سحر کی کنی؟
      صوت دل آرای تو بشنیدنی ست
      خیمه سبزت به خدا دیدنی ست
      کاش که من از تو خبر داشتم
      از غم تو دیده ی تر داشتم
      کاش که در پای تو سر داشتم
      بر رخ ماه تو نظر داشتم
      کاش که در دولت هم عهدیت
      بشنوم آوای انا المهدیت

*************************

      غلامرضا سازگار
  
      عیـد است ولـی عیـد قیـام بشریت
      در پرتــو میــلاد امـــام بشــریت
      بـا دست کــرم ذات خداونـد تعـالی
      زد سکــۀ اقبــال بــه نـام بشریت
      از خم طهورا که خدا ساقی آن است
      بـا دست خـدا پـر شده جام بشریت
      امشب ببر ای باد صبا پیشتر از صبح
      بـر سامـره پیـوسته سـلام بشـریت
      عالم همـه‌جـا وادی طــور است ببینید!
      در دست حسن مصحف نور است ببینید
      خیزیـد همـه سـورۀ والشمس بخـوانید
      گل در قـدم مهــدی موعــود فشـانید
      از جـام شرابـی که خـدا ساقی آن است
      پیوستــه بنوشیـد و بـه یـاران بچشانید
      تنها نه فقط شب، شبِ مهدی‌ست، بگویید
      میــلاد ائمــه اسـت بدانیــد بدانیـــد
      خیزیـد و ببندیــد همـه بار سفر را
      محمل به سوی کعبۀ مقصود برانید
      امشب خبری خوش به بنی‌فاطمه آمد
      بـوی گـل نـرگس بـه مشام همه آمد  
      عیـد ملک و جـن و بشر باد مبارک
      بـر شـانۀ خورشیـد قمـر باد مبارک
      طوبـای امیـد همه خوبان جهـان را
      در نیمـۀ ایــن مـاه ثمـر باد مبارک
      آوای خدا می‌شنوم از لب مهدی
      این زمزمـه بر مرغ سحر باد مبارک
      پیغـام خـدا را برسانیــد بـه نرگس
      کای مـادر فرخنده! پسر بـاد مبارک
      ای خیل ملک پیش روی مادر مهدی
      آییــد و بگردیـد بـه دور سـر مهدی
      دیدید همه کعبۀ روح شهدا را
      دیدید همه آینـۀ غیب‌نمـا را
      دیدید همه بر سر دست حسن امشب
      هنگام سحر صورت مصباح‌ هـدی را
      امشب همه بـار سفـر سامـره بستیم
      داریم بـه دل شوق تماشـای خـدا را
      از مرغ سحـر بـا گل لبخنـد بپرسید
      کی دیده در آغوش سحر شمس ضحی را
      یاران! شب عیـد آمده بیدار بمانید
      باید همه از فاطمه عیدی بستانید
      این جان جهان، جان جهان، جان جهان است
      این روح روان، روح روان، روح روان است
      این چارده آیینه جمال است به یک حسن
      آنجا که عیان است چه حاجت به بیان است
      ایـن ختـم ائمــه اسـت بدانیـد بدانیــد
      چونـان کــه نبی خاتـم پیغامبران است
      گــر کفــر نبــاشد بگـذارید بگـــویم
      چشمان خـدا بـر مـه رویش نگران است
      هر لحظه پدر شیفتۀ تاب و تب اوست
      ناخـورده لبن آیـۀ قرآن به لب اوست
      این است که دادنـد امامـان خبرش را
      داده است خدا مژدۀ فتـح و ظفرش را
      تا آیـۀ قـرآن بـه لـبش بود، مـلایک
      دیدنـد به لـب خنـدۀ شـوق پدرش را
      ای کاش نبی بود که بوسد چو حسینش
      تنها نه دهان بلکه ز پا تا به سرش را
      جاءالحـق بـازوش کـه دیدیـد ببینید
      نقش زهـق‌البـاطل دست دگـرش را
      این نور دل فاطمه فرزند حسین است
      بر لعل لبانش گل لبخند حسین است
      ای خلـق جهـان منتظر روز ظهورت!
      پیوستـه زمـان منتظـر روز ظهـورت
      هم در غم هجران تو پیران همه مردند
      هم نسـل جـوان منتظر روز ظهورت
      بلبل سر هر شاخـه غزلخـوان فراقت
      گل‌هـای خـزان منتظـر روز ظهورت
      تو یوسف گم‌گشتۀ اسلام چو یعقوب
      بـا قـد کمـان منتظـر روز ظهـورت
      یعقوب به ما مژده دهد آمدنت را
      از مصر شنیدیم بوی پیرهنت را
      ای دست خدا! دست خدا یار تـو باشد
      بازآ که حـرم عـاشق دیـدار تـو باشد
      بازآ که حسین‌بن‌علی چشم به راه است
      بازآی کــه عبـاس علمـدار تـو باشد
      تو یوسف زهرایی و صد یوسف مصری
      سردرگم و جان بر کف بازار تـو باشد
      بازآی که هفتاد و دو سربـاز حسینی
      دلباختــۀ مکتـب ایثــار تـو بــاشد
      تو پاسخ فریـاد امـام شهدایی
      تو منتقم خـون امام شهدایی
      بازآی که آییـن پیمبـر بـه تـو نازد
      بازآ که علـی، فاتح خیبـر به تو نازد
      روزی که بگیری به کفت تیغ علی را
      آن روز ببیننـد که حیـدر به تو نازد
      روزی که ز قبر، آن دو نفر را تو درآری
      حق است که صدیقۀ اطهر به تو نازد
      آن روز ببیننـد همــه بـا گـل لبخند
      بر شانـۀ بابا علـی‌اصغـر بـه تـو نازد
      ای وسعت ملک ازلی محفل نورت
      ما عیـد نداریـم مگـر روز ظهورت
      از لالــۀ زخـم شهــدا خنـده برآید
      کای منتظران! منتظران! منتَظَر آید
      از چار طرف چشم گشاییـد به کعبه
      تـا سوی حرم حجت ثانـی‌عشر آید
      این یکه‌سواری که نهد روی به کعبه
      مهدی‌ست که از بهر نجات بشر آید
      چشم همه روشن که به فرمان الهی
      از پیــرهن یــوسف زهـرا خبـر آید
      «میثم» چه نکو گفت تو را دوست که شاید
      ایـن یار سفـر کـرده همیـن جمله بیاید

*************************

      مجتبی روشن روان
      
      دوباره بساط طرب شد مهیّا
      دوباره رسیده شب شور و غوغا
      شب می فروشی، شب باده نوشی
      شب لب نهادن به لب های صهبا
      شب هو کشیدن گریبان دریدن
      شب پر کشیدن پریدن به بالا
      چه شب ها که زهرا دعا کرده تا ما
      همه شیعه گردیم و بی تابِ مولا
      غلامیّ این خانواده دلیل و
      مراد خدا بوده از خلقت ما
      مسیرت مشخص امیرت مشخص
      مکن دل دل ای دل بزن دل به دریا
      که دنیا به خسران عقبی نیرزد
      به دوری ز اولاد زهرا نیرزد
      و این زندگانی فانی، جوانی
      خوشی های امروزِ این جا
      به افسوس بسیار فردا نیرزد
      اگر عاشقانه هوادار یاری
      و گر مخلصانه گرفتار یاری
      اگر آبرو می گذاری به پایش
      یقیناً یقیناً خریدار یاری
      بگو چند جمعه گذشتی ز خوابت؟
      چه اندازه در ندبه ها زار یاری؟
      به شانه کشیدی غم سینه اش را؟
      و یا چون بقیه تو سربار یاری؟
      اگر یک نفر را به او وصل کردی
      برای سپاهش تو سردارِ یاری
      به گریه شبی را سحر کردی یا نه؟
      چه مقدار بی تاب و بیمار یاری؟
      اگر اشک داری به شکرانه اش، ها!
      که مست نگاه گهربار یاری
      دل آشفته بودن دلیل کمی نیست
      اگر بیقراری بدان یارِ یاری
      و پایان این بی قراری بهشت است
      بهشتی که سرخوش ز دیدارِ یاری
      ×××
      نسیم کرامت وزیدن گرفته
      و باران رحمت چکیدن گرفته
      مبادا بدوزی نگاه دلت را به مردم
      که بازار یوسف فروشی در این دوره ی بد شدیدا گرفته
      خدایا به روی درخشان مهدی
      به زلف سیاه و پریشان مهدی
      به قلب رئوفش که دریای داغ است
      به چشمان از غصه گریان مهدی
      به لب های گرم علی یا علیش
      به ذکر حسین و حسن جان مهدی
      به دست کریم و نگاه رحیمش
      به چشمِ امیدِ فقیران مهدی
      به حال نیاز و قنوت نمازش
      به سبحانَ سبحانَ سبحانَ مهدی
      به برق نگاه و به خال سیاهش
      به عطر ملیحِ گریبان مهدی
      به حج جمیلش به جاه جلیلش
      به صوت حجازی قرآن مهدی
      به صبح عراق و شبانگاه شامش
      به آهنگ سمت خراسان مهدی
      به جان داده های مسیر عبورش
      به شهدِ شهود شهیدان مهدی
      مرا دائم الاشتیاقش بگردان
      مرا سینه چاکِ فراقش بگردان
      تفضل بفرما
      بر این بنده ی بی سر و پا
      مرا هم دم و هم ره و هم رکاب
      سفرهای سوی خراسان و شام و عراقش بگردان
      ×××
      ندیدم شهی در دل آرایی تو
      به قربان اخلاق مولایی تو
      تو خورشیدی و ذره پرور ترینی
      فدای سجایای زهرایی تو
      نداری خماری به مشتاقی من
      ندیدم نگاهی به صهبایی تو
      نداری خرابی به بی تابی من
      ندیدم سبویی به مینایی تو
      نداری به کویت ز من بی نواتر
      ندیدم کریمی به طاهایی تو
      نداری گدایی به رسوایی من
      ندیدم نگاری به زیبایی تو
      نداری مریضی به بدحالی من
      ندیدم دمی چون مسیحایی تو
      نداری غلامی به تنهایی من
      ندیدم غریبی به تنهایی تو
      نداری اسیری به شیدایی من
      ندیدم کسی را به آقایی تو
      ×××
      امیدِ غریبانِ تنها کجایی؟
      چراغِ سرِ قبرِ زهرا کجایی؟
      تجلی طاها!
      گل اشک مولا!
      دل آشفته ی داغ آن کوچه ی غم
      گرفتار گودال خونین!
      دل افگار غم های زینب!
      سیه پوش قاسم!
      عزادار اکبر گل باغ لیلا!
      پریشانِ دستِ علم گیر سقا!
      نفس های سجاد!
      نواهای باقر!
      دعاهای صادق!
      کس بی کسی های شب های کاظم!
      حبیب رضا و انیس غریب جواد الائمه!
      تمنای هادی!
      عزیزِ دل عسگری!
      پس نگارا بفرما کجایی؟
      کجایی؟
      ×××
       دلم جز هوایت هوایی ندارد
      لبم غیر نامت نوایی ندارد
      وضو و اذان و نماز و قنوتم
      بدون ولایت صفایی ندارد
      دلی که نشد خانه ی یاسِ نرگس
      خراب است و ویران، بهایی ندارد
      مرا در کمندت بیفکن که دیگر
      گرفتار عشقت رهایی ندارد
      خوشا آن که غیر از ظهورت نگارا
      شب قدر دیگر دعایی ندارد
      یداللهی و حق به جز دست مشکل
       گشای تو مشکل گشایی ندارد
      غلام توام از ازل تا قیامت
      که این بندگی انتهایی ندارد
      بیا تا جوانم بده رخ نشانم
      که این زندگانی وفایی ندارد
      نگارا نگاهی که جز نوش لعلت
      دل زخم خورده دوایی ندارد
      بیا تا نمردم به فکر دوا باش
      به فکرِ علاجِ دلِ بی نوا باش
      کریما رحیما رئوفا عطوفا!
      نگارا بهارا بیا جان مولا!
      بیا جان زهرا!
      بیا جان زینب!
      بیا جان سقا!
      سحر خیز مکه!
      سحر خیز کوفه!
      سحر خیز مشهد!
       سحر خیز کرب و بلا و مدینه!
      سحر یاد ما باش!
      سحر یاد ما باش!
      سحر یاد ما باش!
     

      اجرا شده توسط حاج محمود کریمی
         
      منم اهل آبادیِ آب ها
      منم خانه بر دوش گرداب ها

      به چشمم ببین خانهٔ خویش را
      بنا کرده ام روی سیلاب ها

      من از اهل دریایم و می شوم
      بدون تو مانند مرداب ها

      خیال تماشای آبادیت
      ربوده ز چشمان من خواب ها

      نوای نِیَم، آتشین تر شدم
      که می سوزم از آه بیتاب ها

      بیا تا که از طرح ابروی تو
      بسازیم تا کعبه محراب ها

      کجایی که جام محبت زدیم
      همه روی دل طاق نصرت زدیم

      قدم زن، دلم جمکرانی شده
      قنوت زمین آسمانی شده

      و در مسجد کوفهٔ قلب من
      دوباره به پا ندبه خوانی شده

      بدون تو در کوچه های بهشت
      تمامی گل ها خزانی شده

      نصیب دلی که به دنبال توست
      فقط حسرتی جاودانی شده

      نگاهت چرا در پس ابرهاست
      نشانت چرا بی نشانی شده

      در این جام خالی شرابی بریز
      که هنگامهٔ سر گِرانی شده

      به آیینه بندان چشمم بیا
      قدم زن به دامان چشمم بیا  

      قسم بر نگاهت، دلم دست توست
      خداوندی این حرم دست توست

      نوشتم بر کعبهٔ سینه ام
      اگر اذن باشد علم دست توست

      مرا می نویسی فدایت شوم
      که از روز اول قلم دست توست

      در این ازدحام گدا آمدیم
      که آیینه های کرم دست توست

      تبِ جزر و مدّ زمین و زمان
      تمنای هر زیر و بم دست توست

      تپش های قلب خدا هم تویی(1)
      ظهور و وجود و عدم دست توست

      تو را خوانده ام تا حسابم کنی
      مبادا که روزی جوابم کنی

      علی چهره ای بس که حیدر شدی
      که آیینه دارِ پیمبر شدی

      دو رکعت به پشت سرت خواندنی ست
      که با زلف خود سایه گستر شدی

      حسینی و دل می بری از همه
      حسن هستی و مجتبی تر شدی

      تو زیباترین عشق پروردگار
      تو گیراترین جام کوثر شدی

      بده گیسوان را به دستانِ باد
      که عالم ببیند چه محشر شدی

      در این فصل پاییزی بی کسی
      تو خورشید گل های پرپر شدی

      شب ما زمستانی و سردِ سرد
      بهشتم! به گلخانه ات باز گرد

      بزن آتشم شعله ات پا گرفت
      که کار من و عشق بالاتر گرفت

      بزن آتشم نازِ چشمت که چشم
      به دنبال تو راه دریا گرفت

      چه گلهای یاسی که مجنون عشق
      فقط محضِ لبخندِ لیلا گرفت

      به نامت سلیمانِ دل سکه زد
      شفا را ز دستت مسیحا گرفت

      برای تماشای اعجاز تو
      پرِ دامنت دست موسی گرفت

      نداریم ظرفیتت را که حق
      تو را بین قاب معما گرفت

      منم بغض سر در گمی شما
      مرا کشتی از قبل، کجایی بیا

      ×××

      1. امام صادق(ع) از امیرالمؤمنین(ع) نقل می کند که فرمود: (أنا علم الله و
      أنا قلب الله الواعی و لسان الله الناطق و عین الله و جنب الله و أنا
      یدالله). توحید صدوق، باب22، حدیث1
      توضیح روایت:
      منظور از جمله (انا قلب الله الواعی) این است که: من دارای قلبی هستم که
      خداوند آن را ظرف علمش قرار داد و آن را به سوی طاعتش رهنمون گشت و آن قلبی
      است که مخلوق خدای عزّوجلّ است, همچنان که خود او بنده خداست. و تعبیر (قلب
      الله) همانند تعبیر (عبدالله) و (بیت الله) و (جنّةالله) و (ثارالله) می
      باشد. همچنین منظور از (عین الله) بودن را محافظت از دین خدا می داند و برای
      تأکید این معنا به دو آیه از قرآن کریم استشهاد می کند.

*************************

      غلامرضا سازگار
      
      بند اول
      آسمان امشب جمال حق تعالی را ببین
      نیمۀ ماه محمد، ماه زهـرا را ببیـن
      بـرفراز دست مولانـا امام عسگری
      ماه نـرگس، آفتاب عالم آرا را ببیـن
      پای تا سر، سر به سر، آئینه شو آئینه شو
      چون شدی آئینه آن رخسار زیبا را ببین
      با همه سیّارگان دور زمین آور طواف
      آفتابِ بـامدادِ عـرشِ اعـلا را ببیـن
      روح شو، بـر بـام شهر سامره پرواز کن
      چشم شو، خورشید غایب از نظرها را ببین
      بـر فـراز مهـد مهدی پر بزن پـرواز کن
      لحظه لحظه شمع جمع آل طاها را ببین
      همچو نرگس با گل لبخند از هم باز شو
       در ریاض نور، حسن حق تعالی را ببین
      ای چراغ ماه، از خورشید زیباتر شدی
      غرق در انوار حسن حق ز پا تا سر شدی
      
      بند دوم
      ای بهشت سامره! امشب جهان آرا شدی
      بـا گلِ لبخندِ ماهِ نـرگس از هم وا‌شدی
      نی عجب، گر عالمی گردید از بوی تو مست
      زآنکه امشب مستِ بویِ نرگسِ زهرا شدی
      آسمانی لالۀ نـرگس شکفتی در زمیـن
      ماه بزم عرشیان، خورشید سامرا شدی
      بـا طلوع صبح از مشرق برآیـد آفتاب
      آفتـاب فاطمه وقت سحر پیـدا شدی
      گاه در دامان نرگس گاه در دست حسن
      نور خود را بذل کردی ماه محفل‌ها شدی
      آسمانی‌ها زمین بوس تـو بـودند از ازل
       ز چه ‌ای جان جهان‌ها همنشین با ما شدی
       در محافل حاضری، در دیـده پیدا نیستی
      از نظرها غـایبی و انـجمن آرا شدی
      ای وجود از مقدمت آباد! یا مهدی بیا
      عید میلادت مبارک باد! یـا مهدی بیا
      
      بند سوم
      در شب میلاد پیدا شـد تجلّای ظهور
      سرزند از غرب، مهر عالم آرای ظهور
      آمد آن مولود مسعودی که در سیمای او
      از ازل پیغمبران دیـدند سیمای ظهـور
      نقشِ «جاءالحق» دهد بر روی بازویش خبر
      از قیـام مهدی و از صبـح زیبـای ظهور
      ای خوش آن روزی که کلّ خلق عالم بشنوند
      در کنار کـعبه پـای رکن، آوای ظهـور
      ای همه چشم انتظاران! بشنوید و بنگرید
      بـر دو بازوی ولیِّ عصر، امضای ظهور
      شیعه در ایام غیبت همچو کوهی سربلند
       در حوادث پایدار استاده تـا پـای ظهور
       ای شما آل محمد جان ما قربـانتان!
      از شما ما را نباشد جز تمنّای ظهور
      می‌درخشد پرچم توحید بر بام فرج
      منتظر باشید، نزدیک است ایـام فرج
      
      بند چهارم
      غم مخور گر شد زمین ماتم سرای انتظار
      می‌رسد روزی بـه پایـان روزهای انتظار
      اشک و آه و گریۀ چشم انتظاران شاهد است
      سخت تـر از احتضار آمد بـلای انتظار
      یوسف زهرا! تو شاهد باش، عمر ما گذشت
      پیـر گردیـدیم در حال و هـوای انتظار
      جمعه‌ها ذکرم شده «اَین الحسن، اَین الحسین»
      لحظه‌هایم گشته یـکسر لحظه‌های انتظار
      بس که سردادم ندای «أینَ ابناء الحسین»
      کرده‌ام صحرای دل را کربـلای انتـظار
      از طنین ذکـر «اللهم عجّل للظُّهور»
      بند بندم گشته یکسر نی نوای انتظار
      یابن زهرا! ما دعا کردیم تو آمین بگو
      تـا بهار وصل آیـد در قفـای انتظار
      تـو تـمام آرزوی آل زهـرایی بیـا
      ای امید شیعه می‌دانم که می‌آیی بیا
      
      بند پنجم
      تو دل از من برده‌ای بسیار یابن العسکری
      من تو را نشناختم یک بار یابن العسکری
      گه نجف گه کربلا گه سامره گه کاظمین
      داشتم با حضرتت دیدار یـابن العسکری
      دیده‌ای کز دیـدن روی تـو نـابینا بـود
      کمتر است از نقش بر دیوار یابن العسکری
      گرچه لایق نیستم، ای خوبتر از جان بیـا
      پا به چشمم از کرم بگذار، یابن العسکری
      دشمنانت کارشان جز دشمنی با شیعه نیست
      شیعه غیر از تـو ندارد یار، یـابن العسکری
      بی تـو شادی جا نـدارد بین ما، مولا بیا
      کوه غم از دوش ما بردار یابن العسکری
      برگ برگ لاله‌ها در باغ و بستان شاهدند
      بی تو گل هم شد به چشمم خار، یابن العسکری
      گرچه گم کردند چشمان گهربارم تو را
      باز می بینم فقط تنها تو را دارم تو را
      بند ششم
      من تو را نشناختم، اما مکرر دیدمت
      صبحدم در روضۀ پاک پیمبر دیدمت
      در کنارت ایستادم پشت دیـوار بقیع
      گه کنار خویشتن، گه در برابر دیدمت
      گرچه می‌گفتند پنهان است قبر فاطمه
      من کنـار تـربت پنهان مادر دیـدمت
      بـوی عطرت را شنیدم از بیابان نجف
      در کنار مرقـد ساقی کوثـر دیـدمت
      گاه دیـدم ایستـادی در کنار قتـلگاه
      گه کنار قبر آن تن‌های بی سر دیدمت
      گاه در بالای سر دیدم ضریحت در بغل
       گاه در پـائین پـا، بـا قبر اکبر دیـدمت
      گر چه ای گمگشتۀ زهرا ندانستم تویی
      در کنـار قبـر عباس دلاور دیـدمت
      ماه رویت را تماشا کردم و دل باختم
      با تو بودم در همه عمر و تو را نشناختم
      
      بند هفتم
      غایبی و روز و شب در جمع مائی، سیدی
       بـا منی امـا نمی‌دانم کجـایی؟ سیـدی
      ای بسا حج کرده‌ام، حجّم فقط دیدار توست
      تو حرم تو کعبه تو سعی و صفایی، سیدی
      کاش جان عالمت بـر رونـما گردد فدا
      تا دمی بـر خلق عالم رو نمایی، سیـدی
      ای دعای فاطمه پشت سرت هر صبح و شام
      کی می‌آیی؟ کی می‌آیی؟ کی می‌آیی؟ سیدی
      مشکل اسلام تنـها غیبت کبرای تـوست
      با ظهور خود تو خود مشکل گشایی، سیدی
      پرچم سرخ حسینی فاش می‌گوید که تو
      وارث خون شهیـد کربلایی، سیـدی
      در طواف کعبه‌ای؟یا در مدینه؟یا نجف؟
       سامره؟ قم؟ یا که مهمان رضایی؟ سیدی
      ای تمـام چارده معصوم! یـا مهدی! بیا
      ای جواب نـالۀ مظلوم! یـا مهدی! بیـا
      
      بند هشتم
      ای قرار قلبهای بی‌قـرار اهل بـیت
      وی طلوع صبح، در شبهای تار اهل‌بیت
      می‌دمد صبحی که باشد صبح آغاز ظهور
      می‌رسد روزی بـه پایان انتظار اهل‌بیت
      قرنهـا فریـاد «اللهم عجّل لظهّور»
      بوده در این غیبت کبری شعار اهل‌بیت
       ای به دستت ذوالفقار عدل! تا کی می‌کنی
      اشک چشم نـازنینت را نثـار اهل‌بیت؟
      سیدی! دست یداللهی بـر آر از آستین
      تـا بـه دست آید دوباره اقتدار اهل‌بیت
      سیزده معصوم را کشتند از راه جفـا
      یوسف زهرا تویی دار و ندار اهل‌بیت
      تـا قیامت لشگر پـاییز را نـابود کن
      با ظهورت می‌شود عالم بهار اهل‌بیت
      قرنـها در سینۀ ما شعلۀ فریاد تـوست
      عالمی در انتظار تیغ عدل و داد توست
      
      بند نهم
      وارث خون خدا! خون خدا گویـد بیا
      بر سر نی، رأس مصباح الهدی گوید بیا
      اشک زمزم، چار رکن کعبه و فریاد حجر
       سنگ‌های مروه و کـوه صفا گویـد بیا
      فرق خونین علی هر شب صدایت می‌زند
      خون جاری از دهان مجتبی گویـد بیا
      مادر مظلومه‌ات با اشک چشم و سوز دل
      بر ظهورت می‌کند هر شب دعا گوید بیا
      نخل‌های دشت سرخ نینوا آب فـرات
      پـرچم سرخ شهید کربـلا گویـد بیا
      زخم‌های کشتگان فریاد «یا مهدی» زند
      رأس جدت بـر فراز نینوا گویـد بیا
      قامت غلتیده در خون علمدار حسین
      مشک خالی، دست از پیکر جدا گوید بیا
      عالمی چشم انتظار عدل عالم‌گیر توست
      پاسخ لبخند اصغر در لب شمشیر توست
      
      بند دهم
      جلوه کن تا زنگ غم از سینه‌ها زائل شود
      با ظهورت معنی اکمال دین کامل شود
      جلوه کن تا باز بتهای حرم را بشکنی
      جلوه کن تا مسلک وهابیان باطل شود
      جلوه کن تا عیسی مریم برای یاریت
      با ظهورت همزمان از آسمان نازل شود
      جلوه کن تا داد محسن را بگیری از عدو
      چهره بگشا تا مراد فاطمه حاصل شود
      جلوه کن تا آفتاب از طلعتت گردد خجل
      جلوه کن تا ماه رویت شمع هر محفل شود
       جلوه کن تا ابر باطل رخت بندد از فضا
      جلوه کن تا امت قرآن به حق واصل شود
      گرچه نبوَد دیـدۀ ما قابل دیـدار تـو
      تو نگه کن کز نگاهت چشم ما قابل شود
      آفتاب فاطمه بر خلق عالم جلوه کن
      از کرامت بر دل تاریک "میثم" جلوه کن

*************************

      غلامرضا سازگار

      من كیم قلب وجودم من كیم جان جهانم
      من كیم نور عیانم من كیم سر نهانم
      من كیم كهف حصینم من كیم مهد امانم
      من كیم مولای خلقت در زمین و آسمانم
      من كیم فرمان روای ملك حی لامكانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      من كیم من آسمانی مصلح خلق زمینم
      من كیم من دست تقدیر خدا در آستینم
      من كیم من وارث پیغمبر و قرآن و دینم
      من كیم سر تا قدم مولا امیرالمؤمنینم
      من كیم من آخرین تیر الهی در كمانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      من كیم من آفتاب یازده خورشید نورم
      من كیم من مصحفم تورات و انجیل و زبورم
      من كیم من مظهر عفو خداوند غفورم
      من كیم من آن كلیم هستم كه عالم گشته طورم
      من یگانه مصلح عالم امام انس و جانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      ماه شعبان خنده زن بر آفتاب منظر من
      بوسه گاه جده ام زهرا جبین مادر من
      سیزده معصوم را روح و روان در پیکرم من
      جان به قرآن می دهد لعل لب جان پرور من
      نقش جاء الحق به بازویم شهادت بر زبانم
      من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      بیشتر از آنكه كامم تر شود از شیر مادر
      داشتم بر آسمان معراج چون جدم پیمبر
      بر لبم گردید جاری آیة قرآن چو حیدر
      بر همه مستضعفین دادم نوید فتح را سر
      با گل لبخند بابا بوسه میزد بر دهانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      من به چشم شیعیانم جلوة الله و نورم
      من میان دوستانم ، گرچه پندارند دورم
      ملك هستی بهر مواجی بود از شوق و شورم
      دوستان آماده نزدیك است ایام ظهورم
      می رسد دیگر به پایان انتظار شیعیانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      گرچه چون یوسف به چاه غیبت کبری اسیرم
      هرکجا باشم به کل عالم خلقت امیرم
      غیبتم را هست سری نزد دادار قدیرم
      تا در اقطاع زمین با دوستانم انس گیرم
      گه به سهله گه به کوفه گه به قم گه جمکرانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      من همان خون خدا هستم که در جوش و خروشم
      بانگ هل من ناصر جدم بود دائم به گوشم
      پرچم سرخ حسین ابن علی باشد به دوشم
      پر شود از عدل این عالم به عزم سخت کوشم
      چون پیمبر گله ی صحرای هستی را شبانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      انبیا و اولیا هستند یك سرلشكر من
      عیسی و مریم نماز آرد به جا پشت سر من
      آیة فتحًا مبینا نقش بر انگشتر من
      حكم حكم من زمین و آسمان فرمان بر من
      پایگاهم كوفه پا بر قلة هفت آسمانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      جامه ی ختم رسل پوشیده بر قد رسایم
      ذوالفقار مرتضی در پنجه ی مشکل گشایم
      چارده خورشید پیدا در جمال دل ربایم
      می رسد از کعبه بر گوش همه عالم صدایم
      جمع می گردند در یک لحظه گردم دوستانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      می رسد روزی كه با عدلم اروپا را بگیرم
      وز پی احیای قرآن كل دنیا را بگیرم
      پنجة قهر افكنم حلقوم اعدا را بگیرم
      داد حیدر ، داد محسن ، داد زهرا را بگیرم
      داد ثاراللهیان را از یزیدیان ستانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      منتظر باشند مهدیون به امید وصالم
      ی رسد روزی كه گیرم پرده از ماه جمالم
      من امید مصطفی من آرزوی قلب آلم
      من شما را آبرویم ، عزتم ، قدرم ، جلالم
      من به میثم شهد وصل خویشتن را می چشانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

*************************

      غلامرضا سازگار

      جهان چو باغ دل شیعه خرم است امشب
      محیط نـور خدا، مُلک عالم است امشب
      سرور آل رســولِ مکــرّم اسـت امشب
      ولادت ولــی‌الله اعظــم است امشب
      پیمبران خدا! عیدتان مبارک باد
      تمامی شهدا! عیدتان مبارک باد
      موالیـان ولایـت، ز جــا قیـام کنید
      غدیـر دوم شیعه است، احترام کنید
      نظـاره بــر ثمــر یــازده امام کنید
      حضور حضرت مهدی همه سلام کنید
      تمام ملک خدا شد ز نور، پوشیده
      امام عصـر، لبـاس ظهـور پوشیده
      دوباره بعثت نو در جهان شده تکرار
      بهـار تـا به ابـد، جاودان شده تکرار
      کمال دین به زمین و زمان شده تکرار
      ولادتِ همـه پیغمبـران شـده تکرار
      پر از فروغ ولایت شده تمامِ زمان
      امام گشته به امر خدا، امامِ زمان
      گرفته عید به ارض و سما، خدا، امشب
      به خلق می‌دهد عیدی جدا جدا، امشب
      الا تمــام امـامــان و انبیــا، امشب-
      نظر کنید به سـرداب سامرا امشب
      بـه روی منتقم آیت خـدا نگرید
      فـراز شانـۀ او رایـت خـدا نگرید  
      شبِ ظهـور بـوَد، یـا قیامتِ کبراست؟
      که عید منتقم خـون سیدالشهداست
      به اولیـای خـدا، عید اولیای خداست
      کسی که از همه خوشنودتر بوَد، زهراست
      گشوده شیر خـدا بـاز، رایتِ ظفرش
      مبارک است به زهرا و یازده پسرش
      الا ظهـور تـو عیـد تمـام منتظران!
      یگانـه مصلـح عــالم، امام منتظران
      به لحظه‌های ظهورت، امامِ منتظران
      به پیش روی تو بر پا، قیام منتظران
      بیـا که عتـرت و قرآن در انتظار تواَند
      شتاب کن که شهیدان در انتظار تواَند
      خوش آن زمان که بوَد روی چشم ما قدَمت
      مسیح از فـلک آیـد به شوق فیض دمت
      بــود بــه دوش علمـدار کربـلا، عـلَمت
      تمــام وسعـت مـلک خـدا شود حرَمت
      بیا بیا که بر آری تو حاجتِ همه را
      بر آر دست و بگیـر انتقامِ فاطمه را
      تو چون رسول خداوند منجی بشری
      تـو تیــر آخــرِ ذریــۀ پیـامبـری
      تو دست عدل خداوندگار دادگری
      تویی که منتظران را امام منتظری
      قسم بـه ذات خداونـد حق‌تعـالایت
      حسین، چشم گشوده به قد و بالایت
      امـام عصـری و اعصار در زعامتِ توست
      به حقِّ حق که امامت فقط امامتِ توست
      کرم، گدای سـرِ سفـرۀ کــرامت توست
      «سلامت همـه آفاق در سلامت توست»
      هماره تو که بشر سر به سجده بگذارد
      خـدا وجـود تـو را از بـلا نگــه دارد
      زمان نویـد دهـد وصل یار، نزدیک است
      رهـا شـدن ز شـب انتظار، نزدیک است
      گذشته فصل زمستان، بهار، نزدیک است
      طلیعـۀ فـرَجِ هشت و چـار نزدیک است
      به صبحِ روزِ ظهـورِ امـام عصـر، قسـم
      برآر دست و دعای فرج بخوان «میثم»

*************************

      غلامرضا سازگار

      ای آخریـن امید رسـالت خوش آمدی
       خورشید آسمـان عـدالت! خوش آمدی
      سر تا به پات قدر و جلالت! خوش آمدی
      بنیان‌کن اساس ضلالت! خوش آمدی
      با مقدم تو گشت زمین رشک آسمان
      عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان

      اسلام بـا ولادت تـو بـاز جـان گرفت
      روی ندیـدۀ تـو دل از آسمـان گرفت
      دیـن بـا ولایتت شرف جاودان گرفت
      «حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت»
      جاء الحقت رسید بـه گوش جهانیان
      عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان

      ای از خدا سلام به جسم و به جان تو
      آوای وحـی می‌شنــوم از زبــان تو
      دل‌بـرده از پـدر ز مـلاحت بیان تو
      قرآن بخوان که بوسه زند بر دهان تو
      ای عمر وحی از نفست گشته جاودان
      عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان

      میـلاد تو ولادت خوبان عالم است
      عید هزار موسی و عیسی‌بن‌مریم است
      میـلاد اهـل‌بیت رسول مکرم است
      میـلاد دیگـر شهـدای مکرم است
      میـلاد سیدالشهــدا را دهـد نشـان
      عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان
  
      بازآ که اولیای خـدا چشم‌شـان به توست
      یـاران سیدالشهــدا چشم‌شـان به توست
      سرهای تشنه گشته جدا، چشم‌شان به توست
      مکه، مدینه، کرب‌و‌بلا چشم‌شان به توست
      کعبه گشوده چشم به راه تو همچنان
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان
  
      ما از تو دور و جای تو پیوسته بین ماست
      روی ندیـده‌ات همـه جا نور عین ماست
      چشم انتظار ماندن ما دین و دِین ماست
      جمعـه گــواه نالـۀ ایـن الحسین ماست
      یک جمعه این سوال نیفتاده از زبان
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان

        تو خود شبان و این رمه در انتظار توست
      چشم جهانیـان همـه در انتظار توست
      مولا! بیـا کـه فاطمـه در انتظار توست
      خورشید نهـر علقمـه در انتظار توست
      بر بازوی عموی خود این جمله را بخوان
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان
  
      تو غایبی و خلق جهان در حضور توست
      ملک خـدای عزوجـل غـرق نـور توست
      جای تو خالی است و جهان پر ز نور توست
      آقـای عیدهــا همـه روز ظهــور توست
      از چشم ما نهانی و در عالمی عیان
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان

        بی تـو شـب سیــاه شـده روزگار ما
      بی ‌تو شده است خنده گل نیش خار ما
      رنـگ خـزان گرفتـه سراسر بهـار ما
      بــازآی ای قــرار دل بـی‌قــرار ما
      بازآ که ذکـر مـا شده الغوث الامان
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان
  
      کی می‌شود که پای به چشم بشر نهی؟
      عمامــۀ رسـول خـدا را به سر نهی
      بر قلب دشمنـان ولایت شـرر نهی
      تا یک نظر به جـانب اهل نظر نهی
      رخ بر تمـام منتظـرانت دهـی نشان
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان

        ای زخــم پیکـر شهــدا بی‌قرار تو
      چشم علی به دست تو و ذوالفقار تو
      فریـاد انتقـام شهیـدان شعـار تو
      لبخند می‌زند عموی شیرخوار تو
      کای دست انتقـام خداونـد لامکان!
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان

        دست حقّی و کاتب لوح و قلم تویی
      بهـر ظهـور، بیـن امامان علم تویی
      بگشای رخ که هادی کل امم تویی
      مـولا! بیـا! بیـا! کـه امام حرم تویی
      گویـد بـلال بـر تـو به بام حرم اذان
       عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان
  
      ای دست اولیــای الهـی به دامنت
      جوشن کبیر در صف پیکار جوشنت
      پیـــراهن حسیــن، بـرازندۀ تنـت
      «میثم» تمام چشم شده بهر دیدنت
      چشمش بود به راه تو، اشکش به رخ روان
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان
  

*************************

      حسن کردی

      رؤیا به سر رسید حقیقت به بار شد
      دوران وصل و خاتمه انتظار شد
      دنیای منجمد شده از سردی گناه
      از داغ برق چشم خمارت بهار شد
      پایان خواب سرد و سیاه سپیده است
      آغاز صبح دائمی روزگار شد
      ما دست و پا زدیم دوامی بیاوریم
      تو آمدی و یاد خدا ماندگار شد
      یا طلعة الرشیده و یا قرة الحمید
      دنیا برای آمدنت بی قرار شد
      خوش دارم عاقبت كه بگویند جای پات
      روزی به قبر نوكرتان یادگار شد
      ای آرزوی گمشده خاكیان بیا!
      یك آن پدر به دیدن فرزندتان بیا!
      عالم صدای پای شما را شنیده است
      دیگر زمان آمدنتان رسیده است
      دنیا طُفیلی سرتان چرخ می خورد
      روزی هزار بار به دورت دویده است
      این جا زمین برای شما دست و پا زده
      هر طور هست ناز شما را خریده است
      آقا بیا كه نوبتی ام هست وقت ماست
      بی تو غرور شیعه تان لطمه دیده است
      آن كس كه چشم های شما را رقم زده
      ما را فدایی سرتان آفریده است
      بر ما هر آن چه خیر رسیدست تا به حال
      از عطر لحظه های قنوتت رسیده است
      امسال روز نیمه شعبان كجا شوی؟
      ما كه نمرده ایم تو تنها چرا شوی؟
      محراب لحظه های دعایت چه دیدنی ست
      قرآن بخوان چقدر صدایت شنیدنی ست
      آقا بگو قرار شما با خدا كی است؟
      آیا حیات ما به زمانت رسیدنی ست
      یك آن اگر نقاب از آن چهره وا كنی
      انگشت هر پیمبری آن جا بریدنی ست
      این نازها كه می چكد از راه رفتنت
      حتی به پیشگاه خدا هم خریدنی ست
      گرد و غبار مانده به نعلینتان به ما
      بهتر ز چشمه های بهشتی چشیدنی ست
      خسته شدی بیا و كمی گرد راه گیر
      چشمان ما به پای قدومت دریدنی ست
      هر ثانیه بدون شما سال می شود
      دنیای ما بدون تو دنبال می شود

*************************

      قاسم نعمتی

      تا که گردیدم آشنای سحر
      شد دلم وادی صفای سحر
      بین سجاده تربتم گِل شد
      با نم اشک و گریه های سحر
      دست خالی نمی رود هرگز
      آن کسی که شده گدای سحر
      تو امام شکسته دل هایی
      صاحب سفرۀ عطای سحر
      بوی وصل تو می کنم احساس
      از نفس های جان فزای سحر
      چشم امید ما گنه کاران
      بوده بر سوز یک دعای سحر
      ریشۀ مشکلات ما این است
      دلمان نیست مبتلای سحر
      گره از کار وا کند بی شک
      ناله های گره گشای سحر
      شب شب هم زبانی یار است
      درد ما غفلت از تو دلدار است
      بی جهت نیست در نوایی تو
      ما چه کردیم تا بیایی تو
      این نشد رسم انتظار فقط
      نعره ها می زنم کجایی تو
      تو ز اجداد خود غریب تری
      بی کس و یار و آشنایی تو
      بارها سر زدی به غفلت ما
      شاهد کوه ادعایی تو
      دست ما را گرفتی و رفتی
      چون کریم و گره گشایی تو
      هم چونان مادرت تمامی شب
      تا سحر دست بر دعایی تو
      بر گنهکارها دعا کردی
      بس که آقا و با وفایی تو
      شک ندارم که هر شب جمعه
      زائر دشت کربلایی تو
      تحت قبه چه ناله ها بکنی
      خود برای فرج دعا بکنی  
      جلوات پیمبری داری
      از همه خلق برتری داری
      بین اولاد حضرت زهرا
      دلربایی دیگری داری
      نقش بازوی توست جاء الحق
      تا بگویی چه محوری داری
      ذوالفقار از تو جان بگیرد باز
      چون تجلیِّ حیدری داری
      کرم تو گدا نواز بود
      دست اکرام مادری داری
      از تمام پیمبران خدا
      یک نشان بهر رهبری داری
      از همه برگزیدگان خلق
      در رکابت تو لشگری داری
      تو کجا و عزیز مصر کجا
      چون خداوند مشتری داری
      تویی حُسن ختام اهل البیت
      بر تو باشد سلام اهل البیت
      سامرا از تو آبرو دارد
      حرف ناگفته در گلو دارد
      در و دیوار خلوت سرداب
      با نم اشک تو وضو دارد
      کاسۀ چشم مانده بر راهت
      باده ای ناب در سبو دارد
      تو گل نرگسی و عرش دلم
      با نفس هات رنگ و بو دارد
      چه کنم این دل گرفتارم
      دیدن رویت آرزو دارد
      بین محراب و نیمه های شب
      دل من با تو گفتگو دارد
      نیمه شد ماه، ماه من برگرد
      رحم بنما به آه من برگرد
      پسر ناز حضرت نرجس
      قبله راز حضرت نرجس
      روزی خویش بردم عمری از
      سفرۀ باز حضرت نرجس
      ذکر تسبیحتان به گهواره
      بال پرواز حضرت نرجس
      بارها دیده ام به زندگی ام
      دست اعجاز حضرت نرجس
      خواستگاری فاطمه سندی ست
      بهر اعجاز حضرت نرجس
      آمد از عرش تک کنیز خدا
      تا کشد ناز حضرت نرجس
      روح توحید جلوه ای بنمود
      گاهِ ابراز حضرت نرجس
      مادرت هم ردیف لیلا شد
      آخرین نو عروس زهرا شد
      نیمه شب بود یا که وقت سحر
      مادر آمد ولی به دیدهٔ تر
      آمد و دید بین گهواره
      جای تو خالی است ای دلبر
      رو به سوی امام کرده و گفت :
      پسرم نیست چاره ای آخر
      پاسخ آمد که غم مخور نرجس
      گشته مهمان حضرت داور
      بال جبری

موضوعات مرتبط: امام زمان(عج) - ولادت

برچسب‌ها: اشعار ولادت امام زمان (عج) مهدی وحیدی